Date 2nd - 4 თებერვალში 2013

სკოლაში წასვლის დრო იყო უკვე ცხრას ათი წუთი აკლდა.
ისე ტკბილად მეძინა, ტკბილი სიზმარი დამესიზრმა მაგრამ ვინ მაცადა ბედნიერება უცბად ჩემს ოთახში ჩემი ძმა შემოვარდა და საბანი გადამხადა.
-დროზე სკოლაში გაგვიანდება,საკონტროლო პირველი გაკვეთილი გაქვს და მერე ნახე შენი სეირი ღირსი ხარ -მითხრა და ენა გამომიყო.

უცბად ლოგინიდან წამოვხტი თმა დავივარცხნე და კბილები გავიხეხე თითქოს არც კი მაგვიანდებოდა ცჰემი თავის მოწესრიგებაში მხოლოდ ოცდასამი წუთი დამჭირდა. საჭმელი არ მქონდა ნაჭამი და ისე გავიქეცი სკოლაში.
სხვა რა გზა მქონდა ვფიქრობდი რაღა მექნა ახლა საკონტროლო მათემატიკაში მე ხომ ყველაზე საშინლად ამ საგანს ვსწავლობ.
სკოლაში შევვარდი.

-უკაცრავად შეიძლება?
-დროზე,დაჯექი და დაიწყე წერა.რა დაგავიწყდა,რომ დღეს წერა გვაქვს.თანაც რამდენჯერ გაგაფრთხილეთ არავინ დაიგვიანოთო,თანაც განსაკუთრებით შენ გამოგყავი.
-ბოდიშით,მას.
დავჯექი,გადავშალე რვეული,კალამი ამოვიღე და შევხედე ამოცანებს,რომელიც დაფაზე ეწერა.ცოტა არ იყოს შემეშინდა,არც ერთის ამოხსნა არ ვიცოდი,ამიტომაც დავიწყე აქეთ-იქით ყურება სხვა გზა არ მქონდა,თუ ვინმე დამეხმარებოდა,უზომოდ მადლობელი ვიქნებოდი. როგორც ჩანდა,ჩემთვის არავის ეცალა ყველას საკუთარი "გასაჭირი" ჰქონდა. კლასი მივათვალ-მოვათვალიერე და ახალი კლასელი ბიჭი შევამჩნიე."ვინ არის"-გავიფიქრე ჩემთვის.თავი დახრილი ჰქონდა და თავისთვის ნათელი სახით წერდა."ალბათ იცის"-ვიფიქრე და გვერდითმჯდომ,ჩემს საუკეთესო მეგობარ სესოს მისი სახელი ვკითხე.სესო, სიამოვნებით,კი დამეხმარებოდა,მაგრამ ის,სამწუხაროდ, ისევე ერკვეოდა ამ "საქმეში,"როგოც მე.

-ნიკა-მითხრა მან.დავუძახე და ჩემი "გასაჭირი" ვუამბე.მანაც არ დამტოვა უპასუხოდ,
-რა ლამაზი გოგო ხარ და როგორ შეიძლება მათემატიკა არ იცოდე,ეს ხომ ძალიან მნიშვნელოვანი საგანია,ყველაფერშია საჭირო,თანაც წლის ბოლოს უნდა ჩავაბაროთ და მასში ყველაზე მეტად მათემატიკა შედის.მე კი დაგაწერინებ-მითხრა,ფურცელი აიღო,დაწერა და მესროლა.
-უღრმესი მადლობა-ვუთხარი და გახარებულმა გამოვართვი.
დავიწყე წერა,ვითომვ ვინმეს რამეს ვპარავდი,ათ წუთში მასწავლებელმა ჩამოვლა

დაიწყო,"აიმიახლოვდება"-ვფიქრობდი,უცბად წერა შევწყვიტე და ნაწერი დავმალე.მან შეათვალიერა ჩემი ნაწერი და გაოცებული დარჩა ჩემი დაწერილი საკითხებით,თუმცა ჯერ სად იყო,ყველაფერს რომ სწორად დავწერდი,მერე მთლად გაოცებული დარჩებოდა.
აი ზარიც დაირეკა.მეცხრე ცაზე დავფრინავდი,მე ხომ შევძელი სხვის ხარჯზე გამომძვრალიყავი,მშობლებსაც ძალიან გაუხარდებოდათ და დამასაჩუქრებდნენ-აი ამ ფიქრებში ვიყავი გართული,როცა ნიკა მომიახლოვდა...