ორი ბლილეთი ნიცაში - 27 მაისში 2013

ქალი ყოველთვის გრძნობს მზერის შინაარსს..

არასდროს ვცდები..

ეს იყო ის, რაც

მე ვიგრძენი

და ის მიხვდა, ..

რომ მე ვიგრძენი, ის

რაც მან იგრძნო…..

განცდა ძალიან ბევრისმთქმელი იყო…..

კოქტეილი მოვსვი….. და თვალებში შევხედე..

- რაზე ფიქრობი – მკითხა კეტებიანმა და უცნაურად გაეღიმა

- ვფიქრობ, კიდევ ხომ არ დაგველია.. – ზუსტად ისეთი ღიმილითვე ვუპასუხე მე

- მაგაზე არ ფიქრობ , მაგრამ არაუშავს – თვალი ჩამიკრა კეტებიანმა და 200 გრამი ვისკი შეუკვეთა – ხომ არ დაიღალეი

- ცოტა – მორიდებით ვთქვი მე – იცი რა მინდაი

- რა გინდაი – დაინტერესდა კეტებიანი

- აი, ლიმნისფერი სარაფანი რომ მეცვას , 3-4 მილიონი მქონდეს ჩემოდანში და

ერთი გზის ბილეთს ვყიდულობდე ნიცამდე..

- საფრანგეთი, ტოი

- ვგიჟდები ისე მინდა ..

- მაგას იტალია – მილანი არ გირჩევიაი

- არა ნიცა! აი, იქ მინდა , მარტო მანდ დავისვენებ , ასე მგონია…

კეტებიანს გაეცინა..

- არა, მართლა ძალიან მაგარია ნიცა,

- ნამყოფი ხარი

- კი, ბევრჯერ

- აუ, როგორიაი

- აი, ძალიან მაგარია.. საერთოდ სხვა კონტინენტია.. სხვა პლანეტაა…შენ რომ ჩახვიდე, გადაირევი ისეთია…

- იცი, როგორ მინდა… ? არ იცი.. ლამის სანტა-კლაუსს მივწერო, რომ ნიცას ბილეთი მაჩუქოს…

- საწყალი სანტა-კლაუსი – გაეცინა კეტებიანს..

- ხოო.. მაგრამ ისე მინდა, მაპატიებს… : )

- კარგი, მაშინ არ დავინდოთ სანტა-კლაუსი, არაფერი უშავს. – ამყვა კეტებიანი

ორივეს გაგვეცინა…

- მგონი ძალიან დავთვერი – აღვნიშნე მე

- არა, გეჩვენება.. არაფერი გეტყობა – იუარა კეტებიანმა…

- თენდება.. – ფანჯრებზე მომდგარ სილურჯეს შევხედე მე

- არ მინდა, რომ გათენდეს… – თქვა კეტებიანმა……

- ვერც მე ვერ ვიტან დღეს.. – ვაღიარე მე

- ღამეს სულ სხვა \” მუღამი \” აქვს

- მეც ეგრე მგონია…

- ღამე ყველაფერი \”მოსულა\” – მითხრა მან ისევ

უცნაურად და თვალი-თვალში გამიყარა..

ამ სიტყვებზე გამეცინა და თვალი ავარიდე..

- მგონი ისე დროა, ყავა დავლიოთ და ვისაუზმოთ , არაი თენდება..

რომელი ყავა გინდა

- \”ამერიკანო\”!

- ვგიჟდები \”ამერიკანოზე\”

- მეც..

- მე უფრო..

- კაი, შენ უფრო – დამითმო კეტებიანმა…

- ხომ ხედავ , ნელ-ნელა, აღარც მეწინააღმდეგები..

- აზრი აღარ აქვს და.. – თავი გაიმართლა კეტებიანმა…

- ხვალ მიდიხარ, ხოი – ვიკითხე უცნაური მოწყენილობით

- უკვე დღეს – კეტებიანმა საათს დახედა და შემომხედა

….. სამარისებულმა სიჩუმემ ყურები დამიგუბა…..

– გინდა რომ დავრჩე, ხო ? – ჩემი აზრები წაიკითხა კეტებიანმა.

მე გავჩუმდი , ისე, რომ მისთვის არ შემიხედავს.

- მეეც – გააგრძელა მან – მაგრამ…..

- მაგრამ არ გამოვა, – დავასრულე მისი აზრი ..

- იცი რამდენია ხანია, ასე არავისთან ყოფნა ა

რ მდომებიაი შენც ხომ ხვდები..

….. მე ისევ გავიღიმე

…

- პლაჟზე დაწყებული რომანები დიდხანს არ გრძელდებაო, ამბობენ..

- იტყუებიან – მითხრა მშვიდად კეტებიანმა..

მე გამეცინა..

- შენ ეგრე გგონიაი – ვკითხე გამომცდელად

- შენ ყველაფრის გჯერა, რასაც ამბობენი

– კითხვაზე კითხვით მიპასუხა მან და ღრმა ნაფაზი დაარტყა..

- არა.. – ვთქვი მე

- აბა, რა გაფიქრებსი

- არაფერი…

- კამერა რომ მქონოდა, დღევანდელ დღეს

გადავიღებდი და სამსახსოვროდ დავიტოვებდი…

- ერთ ეგზემპლარს მეც ხომ ჩამიწერდიი – ვკითხე ღიმილით..

- აუცილებლად…..

- მოიწყინე ?

- არა, მეძინება.. – ისევ ვიცრუე მე

- და არ გაძინებ, ხოი

- რომ არ მინდოდეს, არც დავრჩებოდი აქ დილამდე – ვთქვი მე

- ვიცი..

ორივე გავჩუმდით…..

- 8 საათია – ვთქვი ხმადაბლა

- 12-ზე მივდივარ..

- 4 საათიც…

- ერთი, ორი, სამი, ოთხი..

მე გამეცინა..

- თავი მტკივა..

- იმიტომ, რომ ფხიზლდები.. შეგაბრუნო ? – მკითხა სიცილით

- გაგიჟდიი , ძლივს გონზე მოვდივარ..

- გინდა როოი

- გონზე მოსვლა..? არაა.. – გამეღიმა მე

- არც მე..

ორივეს გაგვეცინა..