პიტერს ღიმილი აუთამაშდა სახეზე.

-ტროი დორთმანს უნდა მივმართოთ,ჩვენხელაა.ის და მამამისი ყოველ გაზაფხულის დასაწყისში სამოგზაუროთ დადიან და შემოდგომის მიწურულში ჩამოდიან.არავინ იცის სად მიდის,ან რატომ დადიან ასე...მოკლედ ეტყობა რომ გზა იცის იქიტკენ!

-კი მაგრამ ეხლა გაზაფხულის შუა თვეა,ნუთუ სოფელში არიან?-იკითხა ქლოუიმ და მე შემომხედა.

-კი,აქ არის.მამამისი შეუძლოდ გახდა და იძულებული გახდა დარჩენილიყო.მოდით დღეს დავისნევოთ და ხვალვე მის ქოხისკენ გავემართოდ,აქვეა ქლოუის სახლის მოპირდაპირე მხარეს.-ქლოუის გავხედე,ის მოიღუშა როცა პიტერმა სახლი ახსენა.მე პიტერს თვალები დაუჭიმე.

-მოდით დავისვენოთ,თორემ თავბრუ მესხმის.-თვა ქლოიმ და დივანზე წამოწვა.ცოტაც და ჩაეძინა.

-პიტერ,მოდი „მოგზაურობის" დროს არ შევახსენით ქლოის თავის მშობლებზე,თორემ ხომ ხედავ უჭირს მათი დავიწყება!

-კარგი,ეხლა შენც უნდა დაისვენო!-მე სავარძლისკენ გავემართე,პიტერი კი ფანჯარაში იყურებოდა.

წვიმამ ყველაფერი წალეკა,მე დედაზე დავიწყე ფიქრი,არ შემეძლო მისი მიტოვება ასეთ მდგომარეობაში,მაგრამ ამ მდგომარეობიდან გამოსაყვანათ ლილის დაბრუნება უშველიდა.დიდი რისკზე მივდიოდი,რადგან შესაძლებელი იყო სიკვდილის მანქანა დაბრუნებულიყო და დედაც აეყვანათ ან საერთოდ მოეკლათ.

არ ვიცი ეს ისტორია როგორ დამთავრდება,მაგრამ ვიცი რომ დასასრული ბედნიერი არ ექნება...

დილა მზიანი აღმოჩნდა.დილას მწირედ ვისაუზმეთ და იმ ტროის სანახავათ გავემართედ.დიდი დრო არ დაგვჭირდა,რომ მისი სახლი გვეპოვა.სახლი პატარა იყო,მაგრამ გარედან მოწესრიგებული.სკამეიკაზე ბიჭი დავინახე.

ქერა თმით და მწვანე თვალებით.ბიჭს ქუთუთები ჩაშავებოდა.ძალიან გამხდარი იყო.თავზე ქუდი ეხურა.სახეს უჩრდილავდა,მაგრამ ძნელი არ გახდა მისი სახის ნავთების შემჩნევა.ბიჭმა დაგვინახა თუ ჩვენსკენ წმოვიდა.მივხვდი რომ პიტერს ამაზე უკვე ელაპარაკა,მაგრამ როდის მოასწრო,მე ხომ სულ მასთან ერთად ვიყავი? ეტყობა ტყეში დილასვე გამოსალაპარაკებლად იყო მისული.

-დღე მშვიდობისა!შენ ანი და შენ კი ქლოუი უნდა იყოთ.ჩემი სახელი უკვე ცნობილია თქვენთან,ასე რომ ტყუილად დროს არ დავხარჯავ.-თქვა მან და მე მომაშტერდა.

-დიახ ეს ასეა,რამე იცით მამაჩემზე? ჯონს ვოლკერზე?-ვუთხარი მე და თვალი გავუსწორე.

-დიახ,საკმაოდ!თქვენი მამა მეცნიერია,სიმართლე გითხრათ მეცნიერები გიჟები მგონია,მაგრამ მამათქვენზე ამას ვერ ვიკადრებ.-ნაძირალა,თვითკმაყოფილი ბიჭი.იმ დღიდანვე შემძულდა...ამაყობს ალბათ თავისი შესაძლებლობით.ფრთხილად იყავი ენა არ ამოგაძრო.ვფიქრობდი და ზიზღით შევყურებდი მას.

-ტროი არ გინდა მასე ელაპარაკო ამ ახალგაზრდა გოგონას,მაშინვე შუბს გაგიყრის გულში-ჩაიღიმა პიტერი.

-თუ ჩემს მოსაკლავად მოხვედით,მე მზად არ ვარ!მამას ვეტყვი სამადლობელ სირტყვებს და მერე შეძლებთ ბოლოს მოღებას,მაგრამ არამგონია თქვენ ამისთვის მოხვედით.დახმარება გინდათ ხო?

-კი,გვჭირდება,გეტყობა პიტერმა გითხრა რაზეც მივდივართ.-მოკლედ მოვუჭერი.

-კი ვიცი,დღესვე დავიწყოთ მაშინ ძიება იმ საჭირო ცნობების და შემდეგ დავიწყოთ თვით ვინთის ძებნა!ბიბლიოთეკა აქვე უნდა იყოს.-ვიცი სადაც არის ბიბლიოთეკა შე შტერო.მამაჩემის წყალობით აშენდა,ისევ ჩემი ფიქრები!

სწრაფი ნაბიჯით გავუყევით ტროის.ბიბლიოთეკაში,რომ შევედით სიცივე ვიგრძენი და დამაჟრჟოლა.კედლებზე თაროები იყო შეჭედილი და წიგნები იდო ამბანის მიხედვით.ტროი მაგიდისკენ გამემართა.მაგიდასთან მოხუცი ქალი იჯდა,რომ დავინახე შემეშინდა მეგონა ჯადოქარი იყო.ტროიმ რაღაცა ჩაულაპარაკა,მან თავი დაუქნია და თითი გაიშვირა.ტროი მოცილდა მაგიდას და იქიტკენ გაემართა.ჩვენც გავყევით.

კედელზე მინა იყო ჩასმული,შიგნით კი ძველის-ძველი წიგნები ეწყო.ტროიმ გასაღებით მინა გააღო და წიგნი მომაწოდა.

-აბა ნახე ამ წიგნს ეძებ?

მე კითხვა დავიწყე,ეს ხელწერა მამაჩემის იყო ჯ.ვოლკერ,ვათვალიერები,ვუყურებდი ფრესკებს და მის გვერძე ცნობებს.წიგნი მთავრდებოდა,მე კი საჭირო ცნობას ვერ ვპოულობდი.ყველა ფრესკის ბოლოს ეწერა „ნაპოვნია".ბოლო ფურცელი,რომ გადავშალე დავინახე ნივთიერების სურათი დიდი წარწერებით ეწერეა "მაქქროუ".ინფორმაცია მწირი,მაგრამ საჭირო იყო.სწრაფად წავიკითხე.გაკვირვებული შევხედე თითეულ მადგანს!