ბავშვებო,მე უმრჩილესად მოგიწოდებთ,რომ თუ რამე არ მოგეწონებათ მოთხრობაში,ან პერსონაჟი ან კიდეც სცენარი,მითხარით!თავს ნუ მოიტყუებთ რომ კითხულობთ ამ მოთხრობას! მირჩევნია სიმართლე ვიცოდე ვიდრე ვწერო და თავი შევაკლა....გთხოვ მითხარით რას ფიქრობთ ან პმ-ში მომწერეთ ან კომენტარებში!!!

-ეს შეუძლებელია! რათქმაუნდა ყველაფერს შევძლებ,მაგრამ მთაზე ასვლა? ეს უკვე სახიფათოა...-წიგნი დავხურე და ისევ იქ დავდე!

-რას ქვია მთაზე ასვლა?აბა ჩამოაყალიბე რა ხდება!-თქვა გაბრაზებული ხმით ქლოუიმ.

-ამ ნივთის სახელია „მაქქროუ",მამაჩემმა ვერ შეძლო ამ ნივთის პოვნა და ჩვენ შევძლებთ? როგორც მისი ნაწერები ამბობენ,ის მთის წვერზე ინახება,არ დაუკონკრეტებია...უბრალოდ ჯუნგლები არის ნახსენები!

„ჯუნგლები" ჩაილაპარაკა ამაყმა ტროიმ.

-აბა რამე იდეები გაქვთ? მე მახსოვს მამას ვყავდით 10 წლის ასაკში ჯუნგლებში.ჯუნგლები პატარა კუნძულივით იყო,მაგრამ ძალიან ბევრი მტაცებელი დაწრწოდა,მახსოვს 1 დღეც ვერ გაუძელით,რომ მაშინვე გემით გამოვცურეთ.

-იქნებ მანდ ინახება?რა ქვია მაგ ჯუნგლებს? შორს არის? -იკითხა პიტერმა.

-არა,1 დღე დასწირდა იქ მისვლას,მაგრამ ეჭვი მეპარება...ჯუნგლების სახელი...ამმმ..."მონტესილვა",ასე მახსოვს!

„მონტესილვა"...გაისმა ხმა! სისინებდა ვიღაცა,ეს არც ქლოუის,არც პიტერის და მითუმეტეს არც ქალაჩუნა ტროის ხმა იყო...

-ჩემო ლამაზებო,"მონტესილვა",როგორც ამ ყმაწვილმა სთქვა მოკლე ინფორმაცია,ზუსტია...იქ ძველი პაპუნები ამტკიცევბენ რომ ყოველ საღამოს ცაზე ულამაზესი ნახატები იხატება,როგორც ჩრ.პოლუსზე!-ეს ის ბიბლიოთეკარი იყო,მე რომ ჯადოქარი მეგონა.

-პაპუნები? იქ დასახლებულიები არიან?

-კი ძვირფასო,ეს ალბათ ზუსტად მაგ ქვის გამო!ნუ გაგიკვირდებათ,მე ვიცნობდი მამაშენს ანი,ის სულ მეკითხებოდა „მონტესილვაზე".სამწუხაროდ მან ვერ შეძლო იქ წასულიყო და გაეგო ნამდვილი მიზეზი.მე შენს დაზეც ვიცი რაც შემთხვა და რას ითხოვენ პანემელები შენგან.შენ უკვე შეგიძლია განაგარძო მამაშენის თავგადასავალი,მაგრამ ფრთხილად იყავი...-მოხუცმა თავზე ხელი გადამისვა,ეს საქციელი მე ზედმეტად მომეჩვენა.მადლობა გადავუხადეთ და მაშინვე სახლებისკენ გავწიეთ.

-დღესვე ვიწყებთ?-იკითხა ქლოიმ

-კი,დღესვე განვახორციელოდ ოკენაზე მოგძაურობა...მე მამაჩემს გამოვათმევ გემს.-ტროი სერიოზული სახით დაგვემშვიდობა და სწრაფი ნაბიჯებით წავიდა სახლისკენ.

-საჭირო ნივთები ჩავალაგოთ,საჭმელი,წყლები...-თქვა პიტერმა და დაგვტოვა მე და ქლოუი.ქლოიოს წასასვლელი არსად ქონდა და შევთავაზე წამოსულიყო ჩემთან სახლში,მაგრამ ცივი უარი მივიღე.

-მინდა სახლს გამოვემშვიდობო,საფლავს და  რასაც ვიპოვი საჭიროს ჩავდებ ჩანთაში.

20 წუთის შემდეგ,ყველანი ოკენესთან შევიკრიბეთ,წყნარი ოკენაე,თითქოს ელოდა ჩვენს მოსვლას.გემი არ გამოიყურებოდა ისე ძველ მოდური და დამტვრეული...მაგრამ მთლად არ ვენდობოდი!

მოკლედ მომწონდა ეს გემი თუ არა,მაგას ნივშვნელობ არ ქონდა,მთავარი იყო კუნძულზე მივსულიყავი და იქიდან „მაქქროუსთან" ერთად წამოვსულიყავი.ჩვენ ჩავსხედით გემში და ოკენაესკენ გავწიეთ,ვუყურებდი სოფელ Ante Meridiems და მახსენდებოდა დედიკო,რომელსაც არც დავემშვიდებე ისე წამოვედი...

ყველანი მოწყენილები იყვნენ,პიტერმა დაიწყო თავის წინაპრებზე ლაპარაკი...მე მაშინვე გავაწყვეინე ლაპარაკი და ტროის შევეკითხე.

-ეს გემი საიდან გაქვს?

-მამაჩემი ადრე პანემელებთან მუშაობდა,მისი ხელფასი უფრო მეტი იყო და უფრო ბევრ შეღავათს გვიკეთებდა,მან დედას უთხრა,რომ თუ სამსახურიდან წამოვიდოდა,მოგზაური გახდებოდა.ამის შემდეგ კი ეს გემი ვიყიდეთ.

-დედას რა მოუვიდა? იფროსწორად რა მოხდა?

-დედამ მიატოვა მამა და პანემის ერთ-ერთ მოქალაქეს გაყვა....მოკლედ არ მინდა ამაზე საუბარი!-თქვა და თავის ჩანთიდან პურის ნატეხი ამოიღო.

მოსაღამოვდა,ყველა წავიდა თავის კაიუტებში დასაძინებლად.მე კაიუტა არ შემხვდა,მაგრამ არ ვბრაზობ! გადავწყვიტე ღია ცაში დავწოლიყავი და დამეთვალა ვარსკვალები!

უცბად,რაღაც შემაყანაყარა...არც მიმიქცევია ყურაღება,მაგრამ ხმები ძალიან გამწვავდა ირგვლივ...