გაწვიმდა… გაწვიმდა… და ჩვენი გულებიც გაცივდა… აცივდა… ისე უეცრად აცივდა თითქოს ზამთარი მოვიდა… ატირდა… ქუჩაში გოგონა ატირდა… ის შენ გელოდებოდა,შენ კი არ მიხვედი… აღარ წვიმდა… თუმცა ცრემლები მაინც სცვიოდა… გაცივდა… შენი გული სამუდამიდ გაცივდა იმ დღეს… იმ ღამეს წვიმდა… მე შენ გელოდებოდი… და ვერ ვიძინებდი… შენ არ მოხვედი… რადგან სენმა გულმა იმ დღეს ფეთქვა შეწყვიტა… მე ვიდექი და შენ გელოდი… შენ კი არ მოხვედი… წუთები იწელებოდა… და მივხვდი რომ სამუდამოდ დაგკარგე…
მოვა დრო
მოვა დრო და ყველაფერს ინანებ ჩვენი სიყვარულის გარდა გულს დაგწყვიტავს სამუდამო სევდა ნუთუ ვერ ხვდები ამას
მოვა დრო და პატიებას მთხოვ მე კი არ გაპატიებ ,არა ნუთუ ვერ ხვდები როგორ მიყვარდი აბა ახლა მკითხე,ახლა
მოვა დრო და მე მოვალ შენთან შენს სასაფლაოზე გავიშლი თმას იებს დაგიდებ საფლავის ქვასთან და გული დამწყდება კვლავ
თეთრი თმები გაშლილი მექნება ცრემლებით იწვიმებს ალბათ ოცნებას მასწავლის ის ყვავილები წეღან რომ დაგიდე საფლავის ქვასთან
გულის სიმები ნელ ნელა გაწყდება და შენთან წამოვალ ალბათ საფლავის ქვასთან ჩამოვდებ თავს და სამუდანოდ დავიძინებ ალბათ
გაქრა
მზეც ჩაქრა და მთვარეც ჩაქრა ჩემთვის ყველა და ყველაფერი ჩაქრა სიყვარულმა ფერი დაკარგა მოგონებებიც კი გაქრა შენ წახვედი და დამტოვე მარტო ჩვენი სიყვარული კი ისევ დარჩა ნუთუ ვერ ხვდები გული როგორ მატკინე ნუთუ ვერ ხვდები ამას?
სანთელი სანთელი დნება,თან ალით იწვის ცხოვრება ხომ არის სანთელი დიდი ცხოვრება ც იწვის როგორც სანთელი და გული მძიმდება როგორც ნაღვენთი
სიყვარულიც სანთელსა ჰგავს ზოგჯერ უკვდავია,ზოგჯერ კი არა სანთელი ხომ ცხოვრებას ჰგავს ის კი უკვდავი სულაც არაა!
ზამთარი მოვიდა ზამთარი და მოიტანა, სიყვარული და დიდი ალერსი, თოვლში გნახე,თოვლში იდექი ფიფქი ბრწყინავდა ლამაზ სახეზე
ანგელოზს გავდი,ასეთ თოვაში და ციდან მოსულ ლამაზ ფანტელებს, მე სიყვარული გამიატკეცდა და შენთან ყოფნა ისევ ვინატრე
ვინატრე მარტო ყოფილიყავი, ფიფქი ცვიოდეს ციდან მიწაზე, კვლავ დამენახა შენი სიცილი, და ღიმილი ლამაზ სახეზე
კვლავ დამენახე ოცნებით მთვრალი, ბავშვური სილაღე გქონოდა კვლავაც, მუდამ ასეთი ყოფილიყავი და ბედნიერი ასეთი მარად
კვლავ დამენახე ტყის შუაგულში, ჩიტების ჭიკჭიკს როცა უსმენდი, კვლავ დამენახე იებით ხელში როცა შენს შახეს ღიმილი შვენის
კვლავ დამენახე ბავშვებში მდგარი, როცა შენს სახეს ღიმილი შვენის, კვლავ დამენახე თოვლში მართო , როცა წამწამზე ფიფქები გშვენის
და ბოლოს,ისევ ვინატრებდი მე, რომ ისევ ჩემი ყოფილიყავი, და ბედნიერებით მთვრალი ორივე, თკბილ ოცნებებში წავსულიყავით
იქნებ
იქნებ არ გახსოვს შენ ჩემი სახე, და სხვის სახეზე ეძებ სიყვარულს, იქნებ საერთოდ აღარ გიყვარდი, მეჩვენებოდა?ვერ დავიჯერებ
მაშ რატომ იყო სახეზე ელდა, როცა შენს მზერას ვიჭერდი ხოლმე? იქნებ არ იყო ,მეჩვენებოდა, არა რას ამბობ გული არ ტყუის
იქნებ ყოველი იყო ბავშვობა, და ყველაფერი იყო თამაში. სიზმარი იყო?ვერ დავიჯერებ. რადგან ბავშვურად მჯეროდა შენი
მაშ რატომ თრთოდა ეს გული ტკბილად? და რად მაკთობდა შენი ხსენება? ზმანება იყო იქნება მართლაც , ზმანება იყო,მე კი მოვთყუვდი
შორს ცრემლებმა შეაშრო ნაზი ზმანება, ქარმა გააქროლა შორს, ცრემლებმა დაბინდა თვალთახედვა, და სადღაც გაისროლა შორს
ალბათ ცრემლებმა გაალღო მიწა, ალბათ ცრემლებით წვიმდა, ცრემლებმა გააქრო ნაზი ვნებები, და სადღაც წაიღო შორს
წვიმაში ერთად
წვიმა დაიწყო და მასთან ერთად , გული დამწყვიტა საკუთარმა სევდამ, მე გამახსენდა შარშან ამ დროს რომ ვსეირნობდით ქუჩაში ერთად
შენ სულ სხვას შეხვდი, მე კი სულ სხვას, ასე დაინგრა ოცნების კოშკი რომელიც უკანასკნელი შეხვედრის დროს, აავაგეთ ერთად ასეთ წვიმაში
ლექსი ლექსი იბანდება წვიმაში,ქარში ლექსი იბადება ოცნების ზღვაში ლექსი იბადება სისუსტის ლაფში და თუნდაც ცრემლში და თუნდაც ზღვაში ლექს ყველა წერს,ეს ადვილია მაგრამ ყველა პოეტი როდია ცრემლად დაიღვრება,ადვილად მოკვდება მაგრამ ლექსში გრძნობის გამოხატვა ძალიან ძნელია ლექსში იგრძნობა სევდა და ცრემლი მთებს შორის მდინარეში პატარა ცრემლი ლექსში შეგიძლია მოკვდე რამდენჯერმე და იცოცხლო თუნდაც რამდენჯერმე და ამბოხებულ ცრემლს რომ მოიწმენდ მაშინ მიხვდები ცხოვრების "აისს” და თუნდაც ცრემლი და თუნდაც სევდა ვერას დააკლებს ვერაფერს "დაისს”
| 
195
712
9
