Come to Me. ♥ =10= LOVE knows NO limits ♥
 
მოთხრობის წინა თავი <)) Come to Me ) [9] 
Come to Me babe ♥ [10]
წვეულება საკმაოდ გვიანობამდე იყო. ამ დროის განმავლობაში ალექსი ნერვებს მართლაც რომ ძალიან მიშლიდა! ჯასტინთან ისე იყო, თითქოს ჩემი კი არა მისი ბოიფრენდი ყოფილიყო! ჯასტინიც არანაკლებ ყურადღებას აქცევდა მას, მე კი ყოველ წუთში პატარა დაბღვერილი, ზედმეტი ბავშვივით ვუყურებდი..! თუმცა ვცდილობდი, რომ ჩემი გაბრაზება არავის შეემჩნია. თუმცა რეიჩელი ამას ხვდებოდა და წაიცინებდა ხოლმე, მე კი მართლა ძალიან გაბრაზებული ვიყავი! აბა როგორია, შენი ბოიფრენდი ყურადღებას, რომ არ გაქცევს! მხოლოდ ახალი წლის დადგომისას მომაქცია ყურადღება და მომილოცა, მეც ღიმილით შევეგებე, ყალბი ღიმილით! რომ არავის შეემჩნია..! წვეულება როცა დასრულდა ჩემს ოთახში შევედი, კარები გადავკეტე, საღამურები ჩავიცვი და ლოგინზე დავწექი. თუმცა თვალს ვერ ვხუჭავდი, რამოდენიმე წუთის შემდეგ ისიც ამოვიდა, კარები გადაკეტილი რომ იყო, სახელურს აწვალებდა, მაგრამ ვერ აღებდა! –როქსი! გააღე კარი! მეძინება მეც! სტუმრები არიან აქ და ჩემი ადგილი აღარაა! გთხოვ! – რამდენჯერმე კიდევ აწვალა სახელური, შემდეგ კი გაჩერდა, ვიფიქრე წავიდა–თქო, თუმცა რამოდენიმე წამში კარები გაიღო და ამჯერად მან ჩაკეტა..! –როცა გიძახი, ხო უნდა გამიღო კარი? ხალხი არის აქ! – მე კი მის საპირისპირო მხარეს გადავწექი და თვალები ძლიერად დავხუჭე, რომ დამძინებოდა. –როქსი! გამეცი ხმა! რა გაბუტული ბავშვივით ხარ რა იყო! –წასულიყავი ალექსთან! – წყნარად ვუთხარი, თუმცა თვალები არ გამიხელია –როქსი! შენ რა კიდევ იეჭვიანე? ღმერთო ჩემო! რა ეჭვიანი ხარ! – მისი ნათქვამი ისე "გავატარე", თითქოს არაფერი გამეგონა –ამჯერად რაღატო იეჭვიანე? – გაიცინა 
–როქსი! ამოიღე ხმა და ნუ მაჯავრებ! – ხმას მაინც არ ვიღებდი –როქსი! – ღიტინი დამიწყო და ამით შეძლო ჩემი ხმის ამოღება –ჯასტინ...მუცელი...ვაიჰ...გამიშვი... – ძლივს ვუთხარი ისე მეცინებოდა –მითხარი და გაგიშვებ! –კაი! – ძლივს გამიშვა ხელი და სიცილიც ძლივს შევწყვიტე –აბა ნორმალური არის ის, რომ მთელი საღამო სხვა გოგოს უზიხარ გვერდით? –კაი რა როქსი! ნუ ხარ ეჭვიანი, ალექსი მეგობარია! –მე შეყვარებული, რომელსაც ყურადღება უნდა... –ჰოდა მოგაქცევ ეხლა ყურადღებას! – მომიახლოვდა –ჯასტინ არც გაბედო მოახლოვება! მე რომ სხვა ბიჭთან მივსულიყავი ალბათ მომკლავდი და წვეულებასაც ჩააშხამებდი! –შენ არა და იმ ბიჭს კი! – სრული სერიოზულობით მითხრა –შენ დასაძინებლად შემოდი, თუ არ გეძინება მე დამაძინე და დამანებე თავი! დავიღალე ძალიან! – ჩემს ადგილად დავწექი და თვალები დავხუჭე –როქსი..ნუ მებუტები კაი რა! – თმებზე დამიწყო თამაში, თუმცა ხელი გავაწევინე –კი ბატონო! სულ არ მინდა შენს ოთახში, კარგად იყავი! – ადგა, შარვალი სწრაფად ამოიცვა და კარები ლამის ჩამოანგრია... მთელი ღამე ვფიქრობდი ჩემსა და მის საქციელზე, ნაწილობრივ ჩემს თავსაც ვაბრალებდიმ ნაწილობრივ კი ჯასტინსაც! მოკლედ თვალი ძლივს მოვხუჭე და სხვა სამყაროში გადავეშვი.. *** –როქსი! ადექი, უკვე 1–ია! ადექი როქსი! შენ გელოდებით ყველა, რომ გვშია! როქსი! – ხელი მაგრად ჩამარტყა მკლავში რეიმ და მეც უცებ წამოვდექი –აუ რეიჩელ! ისედაც ძლივს დავიძინე! –ჯასტინმაც.. – ჩუმად თქვა –ჯასტინმაც? – დაბნეულმა ვკითხე –მისაღებში ეძინა..! ახლა ზურგი ტკივა და არის, თუმცა გასაკვირი ისაა, რომ საერთოდ არ წუწუნებს..! –ჩავიცმევ, დამელოდები? – მხოლოდ თავი დამიქნია –და ტანსაცმელი გამიმზადე გთხოვ ) სანამ მე შხაპს ვიღებდი რეიჩელმა ტანისამოსი გამიმზადა..თან ვფიქრობდი, რომ ჯასტინი ძალიან გავაბრაზე, მაგრამ რა ჩემი ბრალი იყო! რეის არჩეული ტანსაცმელი როგორც ყოველთვის ახლაც მომეწონა, ჩემთვის კომფორტული იყო! 
–შობას გილოცავთ ყველას ) – ყველას ჩამოვუარე ვაკოცე და საჩუქრები დავურიგე, ჯასტინმა კი საერთოდ არ გამიკარა! –როდის მოასწარი საჩუქრების ყიდვა? – მკითხა რეიმ და თან თავის სამკაულს იკეთებდა –გიხდება! მოვასწარი! – მოვუჭერი მოკლედ :დ ცოტა ხანში ალექსიც შემოგვიერთდა და ყველამ ერთად ვისაუზმეთ..თუმცა ეგ გოგო ნერვებს მიშლიდა!! როგორც ყოველთვის! ვჭამეთ თუ არა, მისაღებში გავედი და ტელევიზორს დავუწყე ყურება..გოგოებს საერთოდ არ მივეხმარე! მთელი დღე, ჩემთვის საკმაოდ უინტერესოდ გაიარა! ჯასტინი არც მომეკარა, მე კი ვცდილობდი მაგრამ...სულ ალექსთან იყო! ოდრი კი თავიდან ჩუმად დამცინოდა, შემდეგ კი გაკვირვებული იყო, ასე როგორ იჩხუბეთო..საღამოს ბავშვები კლუბში წავიდნენ, მე კი სახლში დავრჩი, მარტო ვიყავი ... სხვა შემთხვევა თუ სიტუაცია რომ ყოფილიყო ჯასტინიც დარჩებოდა, თუმცა ისიც წავიდა, ზურგის ტკივილისდა მიუხედავად! შუა ღამეზე მოკლე საღამურებიტ ქვემოთ ჩავედი და მაცივარში შევიხედე, შობა იყო და მაიცვარი "გატენილი" იყო სხვადასხვანაირი გემრიელი საჭმელებით..მეც მხოლოდ წვენი გამოვიღე და მოვსვი! რამოდენიმე წუთში ფეხის ნაბიჯების ხმა გავიგე, შეშინებული ვუყურებდი კარებს და ჭიკა ჩუმად დავდე რაც შემეძლო, სინათლე აინთო და დივანზე ჩამოჯდა ჩემთვის ნაცნობი უკანა სახე, მეც შვებით ამოვისუნთქე! –ასე ადრე რატომ მოდი? – დივანთან დავდექი, ჯასტინი კი მხოლოდ დამაშტერდა –ზედმეტად მოკლეა! დავიღალე, ზურგიც მტკივა და ვერ გავჩერდი! –ასე გტკივა? – გვერდით მივუჯექი –არ მომეკარო! შენ გამო მტკივა და თან გაბრაზებულიც ვარ! ამდენი ეჭვიანობა არ შეიძლება როქსი! ასე არაფერი გამოგვივა! –შენ ხო რას ამბობ! არ ეჭვიანობ ვითომ! – თვალები უკმაყოფილოდ გადავატრიალე –მეც ვეჭვიანობ! მაგრამ შენ ჩემზე უარესი ხარ! სულ "მე" "მე" გიტრიალებს თავში! ეგოისტი ხარ უბრალოდ! მეც ამომივა ოდესმე ყელში, მეც ადამიანი ვარ! ქვა კი – არა! ამდენ რამეს ვაკეთებ შენთვის, შენ კი საკმარისია ვინმე უცხოსთან დამინახო, რომ ეჭვიანობ! – მისი სიტყვები გულზე ძალიან მომხვდა, მინდოდა მეტირა მაგრამ "მრცხვენოდა", ჰო ჩემი ბოიფრენდის მრცხვენოდა, რომელიც მართალი იყო! მე ეგოისტი ვიყავი, მისი არ მესმოდა და ზედმეტად ვეჭვიანობდი..! იმასაც ჰქონდა მოთმინება, ისიც ადამიანია! მასაც აქვს გული და გააჩნია გრძნობები! –როქსი...ტირი ? – გაოცებულმა მკითხა –რა სისულელეა! – ძლივს წარმოვთქვი, ჩემდა მოულოდნელად ცრემლის კიდევ ერთი წვეთი დამეცა თვალზე..! 
–როქსი! მაპატიე, არ მინდოდა! – ნაზად მომეხვია –გეყოფა! ნუ მიხდი ბოდიშებს! მე მაპატიე, რომ ასეთი ეგოისტი ვარ! –არ ხარ! უბრალოდ ეჭვიანი ხარ და მეტი არაფერი! რაც იმის მაუწყებელია, რომ გიყვარვარ! – კიდევ ერთხელ ძლიერად მომეხვია, ვიღას ახსოვდა ზურგის ტკივილი :დ ორივე ოთახში ავედით, ჯასტინმა დამამშვიდა და ბოდიშებს მიხდიდა, სრულიად მოულოდნელად ორივე საწოლზე აღვმოჩნდით...)) 
ზუსტად ვიცოდი, რომ ამას არასოდეს ვინანებდი! რომც დავშორებულიყავი ბიბერს! *** დილით მიმოვიხედე და ჯასტინი ვერსად ვერ დავინახე ...
| 
195
712
9
