Come to Me ♥ =13= Love knows No limits ♥ 
მოთხრობის წინა თავი <))
Come to Me babe.♥ [13]
გაოცებული მოვშორდი და გაკვირვებული სახით შევხედე მას...ის უბრალოდ ისე მიყურებდა თითქოს არაფერი მომხდარიყო, ცოტა ხნის წინ..
–რატომ მიყურებ ეგრე?! – მიუხედავად იმისა, რომ მან პასუხი იცოდა, მაინც მკითხა..
–როგორ თუ რატომ? რა გააკეთე ცოტა ხნის წინ? – თან ხელებს ვათამაშებდი
–რა გავაკეთე ისეთი, რაც აქამდე არ გამიკეთებია? – გამიღიმა
–მაგრამ...ჩვენ ერთად არ ვართ...შენ შეყვარებული გყავს...
–დავშორდები! – მტკიცედ მითხრა
–ჯასტინ გეყო! მაინც დავშორდებით, მე ალასკაზე წავალ, შენ ლოს ანჯელესში და ვიცხოვრებთ ცალ–ცალკე!..ალექსი კი..ის წამოგყვება და მუდამ შენ გვერდით იქნება..და თავსაც შეგაყვარებს! – გულს უნდოდა ეტირა, მაგრამ თავს ამის უფლებას ვერ ვაძლევდი! მიყვარდა, მაგრამ ვიცოდი, რომ ჩვენ ერთად ვეღარ ვიქნებოდით!
–როქსი!..კიდევ ერთი უარი და მართლა სამუდამოდ გავქრები შენი ცხოვრებიდან! და დაგივიწყებ! – დიდი ხანი ვდუმდი
–წადი, დამივიწყე!.. – ჯასტინი ადგა და წავიდა! უბრალოდ მე მას უარი ვუთხარი და მივეცი საშუალება იმისა, რომ სხვასთან ეპოვა ის ბედნიერება და სიხარული, რაც ჩემთან ვერ ჰპოვა მან..გული მტკიოდა, მიუხედავად იმისა, რომ ყველაფრის გამოსწორება შემეძლო, არაფერს ვაკეთებდი, მხოლოდ ვტიროდი, ჩემს სახეს ცრემლები ასველებდა და ძლიერი წვიმის ხმა ისმოდა...ცხოვრებაში ყველაზე მეტად მტკიოდა გული, თითქოს მკლავდნენ! თუმცა მე მოვკვდი, ჩავქრი! ის მხიარული გოგონა დაიკარგა, რომელიც მუდამ სიცოცხლით იყო აღსავსე! მუდამ იღიმოდა და იცინოდა! სამუდამოდ ჩაკვდა ასეთი გოგონა! აღარ არსებობდა ისეთი მოსიყვარულე, როგორიც მის ნამდვილ სიყვარულთან იყო! რაც არ უნდა ყოფილიყო, მე არ მინანია არასოდეს მისი სიყვარული! მისი სითბო, მისი ალერსი! რამოდენიმე დღის შემდეგ დავბრუნდი ალასკაზე! აღარაფრის ხალისი აღარ მქონდა!..ხასიათზეც აღარ ვიყავი! სწავლა როცა დაიწყო, მთლიანად მასზე ვიყავი გადართული! აღარაფრის ხალისი არ მქონდა, მხოლოდ და მხოლოდ ვსწავლობდი! ადრეულ ასაკში თუ მიკვირდა, როგორ უნდა იცხოვროს ადამიანმა სიხარულის გარეშე თვეები–თქო, უკვე ვიცოდი ამის პასუხი! მე უხალისოდ გავატარე მთელი ზამთარი, გაზაფხული!..
15 ივნისი, 2013 წელი!
ჯგუფში ერთი ამბავი იყო, ყველა იმაზე საუბრობდა, თუ როგორ გაატარებდა დროს, სად წავიდოდა! ყველას უხაროდა გამოცდების ჩაბარება და არადადეგების დაწყება!..ყველას უხაროდა ჩემ გარდა! მე არ ვიცოდი, არ დამიგეგმავს სად გავატარებდი ზაფხულს!
–როქსი! გაიღიმე! მოგვენატრა შენი ღიმილი! – მეუბნებოდა ხოლმე ნიკი, მის ნათქვამზე კი ძალით ვიღიმოდი და თავს უკმაყოფილოდ აქნევდა ის!..ხომ ვთქვი, რომ ხალისიანი გოგო აღარ არსებობდა ჩემში! რეიც და ოდრიც კი ვეღარ მცნობდნენ, მათთან ნაკლებ დროს ვატარებდი! სულ სწავლაში იყავი გადართული! რამოდენიმე წუთის შემდეგ ოთახში მისის ჰორანი შემოვიდა და საუბარი დაიწყო.
–ყველას ბედნიერ ზაფხულს გისურვებთ) – ყველა მასწავლებელი ამ სიტყვებით დაგვემშვიდობა! ყველა საგანში 10 ქულა გამომყვა!
სახლში მალე დავბრუნდი, ჩანთა ძირს დავაგდე, მაცივრიდან საჭმელი გამოვიღე და ტელევიზორი ჩავრთე! –როქსი! დავიღალე!
–რამ დაგღალა?
–მინდა რომ ისევ ისეთი მხიარული და ხალისიანი იყო, გთხოვ! ვიცი რომ "ის" გენატრება! მაგრამ მის გამო მთელ ცხოვრებას ასე მოწყენილად და ტირილში ვერ გაატარებ! მე ძველი, ხალისიანი, ბედნიერი, სიცოცხლით აღსავსე როქსი მენატრება! გთხოვ, ეცადე მაინც! რომ ეს ზაფხული ბედნიერად გავატაროთ! ძალიან გთხოვ როქსი!.. – თვალებიდან ცრემლები ჩამოუგორდა რეის..
მისმა სიტყვებმა ძალიან იმოქმედა ჩემზე, ამდენი ხნის შემდეგ ისევ თბილად მოვეხვიე მას!
–გპირდები! რომ ამას შევეცდები! – ისიც ბედნიერი მეხვეოდა, თან ტიროდა და თან ეღიმებოდა! უფროსი და იყო, და მუდამ განიცდიდა ჩემს მდგომარეობას! არასოდეს ჩემთვის გული არ უტკენია! ეს ნამდვილი და იყო! უბრალოდ ამაყი ვარ! რომ მე ასეთი კარგი დაიკო მყავდა! დედამ და მამამ გადაწყვიტეს, ეგვიპტეში გავუშვათო, მაგრამ რეიჩელმა მათ გადაწყვეტილება შეაცვლევინა, უფრო სწორად რეიჩელის მშობლებმა! ჩვენ ისევ კანადაში მივდიოდით, ოღონდ როგორი "მკვდარიც" წამოვედი იქედან, ისეთი არ წავსულვარ იქ! პირიქით, დიდი სიხარულით წავედი კანადაში, რადგან რაის ვნახავდი და ამით ძალიან ბედნიერი ვიყავი! მიუხედავად იმისა, ჯასტინი იქნებოდა თუ არა! მე მაინც შევეგუე ჩემს "ბედს"! სახლში შევედი თუ არა, რაიანს დავუძახე, მაგრამ ხმა არავინ გამცა! სამზარეულოდან გამოვიდა და საწყალს ისე შევახტი, ლამის წავაქციე და დავახრჩვე :დ
–როგორ მომენატრე როქსი! აი ღიმილი გიხდება სახეზე! – რაიმ სახლში შეგვიპატიჯა :დ მთელი დღე გაუჩერებლად ვლაპარაკობდით სხვადასხვა თემაზე ))
–ლამაზო, იმედია შენი ღიმილი არ ჩაქრება! – მხოლოდ ეს მითხრა, მისი ნათქვამიდან ყველაფერს მივხვდი! უბრალოდ არ იყო ძნელი ამის მიხვედრა! რაიანს მხოლოდ თავი დავუქნიე! ცოტა ხნის შემდეგ ძალიან დაცხა და ზევით ავედი, რათა გრილად ჩამეცვა...მაინც ისე მცხელოდა, რომ ცივი შხაპი მივიღე :დ )) მერე კი ჩავიცვი )) ცოტა ხანი გავატარე ოთახში და ჩამეძინა)) ნახევარი საათის შემდეგ მზის სხივებმა გამაღვიძა. "ლასტები" ჩავიცვი და ქვემოთ ჩავირბინე მობილურით ხელში...
–Ryan bro Hep me! Ryan! – ხმა ადვილად ვიცანი და ტელეფონი ხელიდან გამივარდა, გაკვირვებულმა გამომხედა!
პირველ რიგში ძალიან დიდი ბოდიში დაგვიანებისთვის, კომპიუტერი გამიფუჭდა და დღეს გამიკეთეს ზუსტად! ♥მადლობა წინა თავზე კომენატრებისათვის ♥ აბა, აბა! როგორი თავი იყო? :დ თანაც, რომელიმე მომენტი გეცნოთ? :დ ♥ დამიკომენატრეთ ესეც აუცილებლად! :დ ♥
| 
195
712
9
