Come to Me ♥ =14= "Love knows NO limits ♥" 
 
მოთხრობის წინა თავი <))
Come to Me Babe ♥ [14]
რამოდენიმე წამი ცივად მიყურებდა, შემდეგ კი ისევ რაიანის ძახილი განაგრძო..
"ღმერთო! ჯასტინია!..როგორ შეიცვალა! ამ თვეებმაც კი უფრო გაალამაზა! რა ცივი მზერით მიყურებს! ვძულვარ, მოვახერხე და თავი შევაძულე! სამაგიეროდ მე ისევ მიყვარს, რატომ მიყვარს? მას თუ შეუძლია, მე რატომ ვერ უნდა შევძლო მისი დავიწყება?! არ შემიძლია! მის გვერდით მთელი ზაფხული უნდა გავატარო! ღმერთო ჩემო!.."
ცოტა ხანში, ტელეფონი ავიღე და დამტვრეული იყო, ჩამეცინა, არ ვიცი რატომ, ჰმ! არ ვიცი? უბრალოდ კანადაში პირველად ესე შევხვდით ზუსტად .. ოღონდ მაშინ, უფრო თბილად მიყურებდა..ოთახში ავირბინე, ბარათი ავიღე, მოვემზადე და კიბის საფეხურები ჩავირბინე..
–სად მიდიხარ? – შემომეჩეხა რაი
–ტელეფონი გამიფუჭდა და ახალი უნდა ვიყიდო!
–გინდა წამოგყვე? – მზრუნველად მკითხა, თითქოს ჩემი გამხიარულება უნდოდა
–Ryan! I'm fine!
–ვიცი, მაგრამ...
–არავითარი მაგრამ! გააფრთხილე დანარჩენები და არ ინერვიულოთ! – ლოყაზე სწრაფად ვაკოცე და კარები უცებ გავაღე.. კარგი ამინდი იყო, გადავწყვიტე ფეხით მევლო, გავისეირნებდი და კანადას კიდევ უფრო კარგად ვნახავდი)) კანადის ქუჩები, რომლებიც მე გავიარე, ლამაზი იყო)) აგრეთვე, ბარები, კაფეები, რესტორნები..! მართლაც რომ ულამაზესია კანადა)) "Apple"–ის ოფისში მივედი.
–გამარჯობა, აიფონ 5 მინდა))
–ეხლავე მოგიტანთ, ფერი?
–რა მნიშვნელობა აქვს, მაგრამ შავი იყოს))
–ეხლავე მოგიტანთ! – რამოდენიმე წამში, აიფონ 5 მომიტანეს, პირველად ვიყიდე აიფონ 5, რადგან ხალისიც არ მქონდა, რომ მეყიდა! მე ხომ აღარაფერი მიხაროდა!
–მადლობა! – ოფისის შენობა დავტოვე და სახლისაკენ წავედი)) ბავშვები დამხვდნენ! ალფრედო, სკუტერი, ჯასტინი, ოდრი, რეიჩელი, რაი, ბიდლისები, ჩაზი და ერთი უცნობი გოგონა!..ყველანი მომვარდნენ და მომეხვივნენ :დ)) ყველანი მართლა ძალიან მომენატრნენ!
–რას შვები? რა ლამაზი ხარ! როგორ შეიცვალე! რა არის ახალი? – სხვადასხვა რამეებს მეკითხებოდნენ და ცოტა დამღალეს :დ ძლივს გაჩერდნენ :დ
–როქსი, გაიცანი ჩემი შეყვარებული ენი – ყალბი ღიმილით გამაცნო ჯასტინი ენი!
ტანში ჟრუანტელმა დამიარა, ყველაფერი მეტკინა შიგნით! თუმცა არ შევიმჩნიე, მე ენისთან ერთად მომიწევდა ზაფხულის გატარება!
–სასიამოვნოა – თბილი ღიმილით მივესალმე
–ჩემთვისაც!.. – მანაც ანალოგიურად მიპასუხა და გამიღიმა! არა რას ვუწუნებ მშვენიერი გემოვნება აქვს ჯასტინს..უბრალოდ..არ ვიცი როგორ ავხსნა! თითქოს, სიცოცხლის ხალისი მეკარება, მაშინ როდესაც ჯასტინს სხვასთან ერთად ვუყურებ! მისი თვალები მუდამ მაბნევს, როცა თვალებში მიყურებს ვიბნევი, ვჩერდები, ვეღარ ვსუნთქავ! ვცდილობდი, ძალიან ვცდილობდი, რომ არ შემეხედა! თორემ მიხვდებოდა ყველაფერს! ის მე ყველაზე კარგად მიცნობს! თუმცა მგონია, რომ მისი მოტყუება მაინც შემიძლია! ყოველ წამს როდესაც რამეს მეკითხებოდნენ, მხოლოდ "ჰო"–ს ვპასუხობდი! მოულოდნელად, ცუდად გავხდი! რა დამემართა მე?! ჯასტინი სხვას ისეთი გრძნობით და სიხარულით უყურებს რომ... "ალბათ, ეს მისი ნამდვილი სიყვარულია!"
–ერთი წუთით ავალ, მირეკავენ!.. – მართლაც, ტელეფონზე ზარი შემოვიდა
–ახალი იყიდე?
-Yeah!.. Hello Mum, How are you? I miss you((
–შენ როგორ ხარ ფერია? ახალი წასული ხარ და როგორ მოგენატრე – გაიცინა
–რავი :დ მამა როგორაა?
–კარგად ვართ, შენი და ოდრის ამბავი გვაინტერესებდა უბრალოდ!
–ორივე კარგად ვართ)) – დედას კიდევ ცოტა ხანი ვესაუბრე, შემდეგ კი საღამურები ჩავიცვი და ლოგინში ჩავწექი! ვინ იძინებს საღამოს 6საათზე?! უცნარია! მაგრამ მე ქვემოთ ჩასვლა არ მინდოდა და! რამოდენიმე საათშიყვირილის, ტირილის ხმა გავიგე! არ ვიცი რისი ხმა იყო, მაგრამ ძალიან შემეშინდა! ხალათი მოვცვი და ქვემოთ ჩავირბინე! ის ტიროდა, ენი ტიროდა! ჯასტინი კი ამშვიდებდა!..არ ვიცი, ვერ ვხვდებოდი რა მოხდა!
–რა ხდება? რა არის? – ხმის გაცემას მაინც ვერავინ ახერხებდა, ყველას ეტყობოდა სახეზე ტკივილი, რასაც გრძნობდნენ..ეს კი კიდევ უფრო მაშინდებდა!
–რა ხდება? – გავუმეორე კითხვა რაიანს
–ენის მშობლები დაიღუპნენ! – ეს ჩემთვის რა იყო არ ვიცი! გულში რაღაცამ დამარტყა! ახლა ვიყავი, ადამიანის წინ! რომელმაც ყველაზე მნიშვნელოვანი ადამიანები დაკარგა! როგორ ტიროდა, როგორ ითხოვდა მშობლებს..არ ვიცი! ეს საშინელება იყო!
სახეზე ფერი დავკარგე, ასეთ სიტუაციებში მუდამ სუსტი ვხდებოდი! გული მუდამ მიჩქარდებოდა, სუნთქვა მიხშირდებოდა!
–როქსი კარგად ხარ? – მკითხა რამდენჯერმე ფრედომ, რომელსაც ჩემი ხელები ეკავა
–Ye..ah...I'm fine..! – ცრემლი წამომივიდა, უთქმელად ავირბინე ოთახში, კარები ჩავკეტე, ჩამოვჯექი და თავი ხელებში ჩავრგე! არ ვიცი! ჩემთვის ბევრი რამე იყო მტკივნეული, ის რომ მან მშობლები დაკარგა! ის რომ მას ჯასტინი ეხვეოდა და კოცნიდა! ახლა გამახსენდა უფროსი ძმა! რომელიც მომიკვდა, ჩემოდანი გადავაღე და მის სურათს დავუწყე ყურება! რა ლამაზი იყო! რა კეთილი! რა მეგობრული!
მისი სიკვდილი, უდიდესი სტრესი იყო! ვერც წარმოიდგენთ, რა დღეში ვიყავი! თუმცა, ოდრი ჩემზე ბევრად ცუდად იყო! თვითმკვლელობის მცდელობაც კი ჰქონდა..! ყველა მოგონება ამოტივტივდა და ისტერიკული ტირილი ამიტყდა! მახსოვს მეუბნებოდა, როცა დიდი გოგო გაიზრდები, ყველაზე ლამაზი იქნებიო!..ჩემი ფერია ხარ და მუდამ ეგრე იქნებაო! ერთხელ, ის ტიროდა!..იმის გამო რომ შეუყვარდა ერთი "სულელი" რომელმაც სხვასთან გააბა რომანი!
"სიყვარული, უცნაური გრძნობაა დაიკო! მოულოდნელად მოდის ეს გრძნობა! ჩვენ ვერ ვწყვეტთ, ვინ გვეყვარება და ვინ არა! ჩვენზე არაა ბევრი რამე დამოკიდებული! ასე რომ იყოს, მაშინ ცხოვრება სულ სხვანაირი იქნებოდა! უფრო მოსაბეზრებელი! გახსოვდეს, აწმყოთი იცხოვრე და არა მომავლით! როცა ვინმე შეგიყვარდება, გაიგებ რა გრძნობა არის სიყვარული! ოღონდ ნამდვილი სიყვარული, ისეთი კი არა, რო იტყვი მომწონს, ნახე რა ლამაზია! არა! ეგეთი სიყვარული არა! სიყვარული, რომელზეც სეძლებ დაუსრულებლად საუბარს, რომლის ახსნაც არ შეგეძლება! ცხოვრებით დატკბი დაიკო! ეს ჩემი ცხოვრების გამოცნდა იყო! გამოცდა, რომლითაც კიდევ უფრო გავძლიერდი! არასოდეს! არასოდეს თქვა არასოდეს!"
კიდევ ბევრი რამ გამახსენდა და კიდევ უფრო ძლიერად დავიწყე ტირილი! მართლაც, რომ ძალიან კარგი პიროვნება იყო! მიკვირს, მშობლებმა ეს როგორ გადაიტანეს! თუმცა მათ მოახერხეს ეს! დედას რომ ჰკითხო, მისი ცხოვრების ყველაზე ცუდი ეტაპი! აუცილებლად გიპასუხებს! "ჩემი ვაჟის სიკვდილი!" რამოდენიმე წუთში კარზე დაიწყეს კაკუნი, ცრემლები შევიმშრალე, ფოტო თავის ადგილზე ჩავდე და კარები გავაღე!
–რა მოხდა? – ფრედო გაკვირვებული მიყურებდა
–არაფერი ფრედო! რამე გინდოდა?
–ტირილის ხმა მომესმა და!..რამე ხომ არ გჭირდება?
–არა მადლობა! – თბილად გავუღიმე –ქვევით რა ხდება? ენი როგორაა?
–როგორ იქნება! ძლივს დაამშვიდა ჯასტინმა და ეხა ოთახში არიან! ხვალ გავემგზავრებით ყველა!
–მეც უნდა წამოვიდე?
–ხო ყველა წავალთ და რამოდენიმე დღეში დავბრუნდებით!..
–კარგი! წადი დაისვენე შენ და არ ინერვიულო ჩემზე. მე კარგად ვარ. ხვალამდე! – დავემშვდობე ფრედოს, კარები დავხურემ ლოგინზე დავწექი და რამოდენიმე წუთში ჩამეძინა..
***
–როქსი! ადექი! მივდივართ! როქსი მივემგზავრებით! – მანჯღრევდა რეი..მოკლედ ძლივს ამაყენა, მაშინვე წამოვდექი და მოვემზადე..
პატარა ჩემოდანში ცოტა ტანსაცმელი ჩავალაგე!..გარეთ პაპარაცების ბრბო იყო შეგროვილი! ყველა ცალკე მივდიოდით, ჯასტინი და ენი პირველი წავიდნენ!..დაცვას მივყავდით და ძლივს მივაღწიეთ კერძომდე რა! საშინელი სიჩუმე იყო! გვერდით არავინ მოვისვი! ენი ჩუმად ტიროდა და ჯასტინს ეხუტებოდა! ხანდახან თუ გავხედავდი მათ, ჯასტინი ისე ეხუტებოდა, რომ...მოულოდნელად თვალებში შემომხედა, დავიბენი და თვალს ვერ ვაშორებდი! გული მაგრად მიფეთქავდა, სუნთქვა მიხშირდებოდა..ძლივს მოვაშორე თვალი და ვეცადე აღარ გამეხედა! აზრი არ აქვს, მოყოლას რა მოხდა აეროპორტში! საინტერესო არაფერი! ძლივს მივაღწიეთ ჯასტინის სახლამდე, თუმცა ენი და ჯასტინი, ენის სახლში წავიდნენ!..საკმაოდ დავიღალე და დივანზე ჩამოვჯექი, ხოლო გვერდით მდგომ პატარა მაგიდაზე ფეხები ჩამოვდევი!
–დავიღალე..! – თქვა ოდრიმ და ისიც ჩამოჯდა დივანზე.. რამოდენიმე საათში ჯასტინიც მოვიდა, ოღონდ მარტო იყო!
–მოდი ძმა ჭამე და დაისვენე! ალბათ ძაან დაიღალე, ტო!
–ხო! რაც გაქვთ იმას შევჭამ რა! – ჯასტინი ძალზე ხშირად ჭამდა იმას, რაც იყო! როცა მისაღებში გამოვიდა, მეგონა დივნისკენ წამოვიდოდა და გული მიჩქარდებოდა, თუმცა კიბის საფეხურებს აუყვა..მეც ჩემს ოთახში ავედი, უფრო სწორად ამერია და ჯასტინის ოთახში შევედი..!
–ბოდიში, ამერია ოთახი..!
–შენი ოთახი გვერდით, მარჯვნივაა! – ურეაქციოდ მითხრა და ტანსაცმელების ამოლაგება განაგრძო! მეც აღარ დავაყოვნე და ოთახში შევედი! ლეპტოპი დამჭირდა, ჩემი დაჯდა და ჯასტინთან შევედი!
–შეიძლება შენი ლეპტოპი გამოვიყენო? ჩემი დამჯდარია და...
–აქ დევს! – დიდი მაგიდისკენ მიმითითა, მეც ჩავრთე! არ შემეძლო ვმჯდარიყავი და არ მეყურებინა, ტანზემოთ შიშველი ბიბერისთვის! რა ძნელი იყო თქვენ არ იცით!
–მადლობა! – ფეხზე წამოვდექი, სწორედ მაშინ თვალი–თვალში გავუყარეთ! ჩემი რეაქცია, გული ჩქარა მიცემდა, სუნთქვა ამიჩქარდა და მაბნევდა მისი მზერა!
–კარგად ხარ? – ხელით დამიჭირა, მასთან ახლოს ვიყავი! ძალიან ახლოს!
–ამმმ..კი..ბოდიში! – წამოვდექი, კარებისაკენ წავედი, თუმცა! შევბრუნდი და ჯასტინს ვაკოცე!
ჯასტინი რომ არა ალბათ ზედმეტებში გადავიდოდი..!
–რას აკეთებ? – გაბრაზებული ტონით მკითხა –მე შეყვარებული მყავს!!
–მაპატიე! თავი ვერ შევიკავე! ძალიან ძნელია შენთან ერთად ცხოვრება ჯასტინ..!
–მე შენ გითხარი! მაგრამ შენ არ გინდოდა! ჰოდა ჩემი სიტყვა შევასრულე! დაგივიწყე და სხვა შევიყვარე!
–სამაგიეროდ მე მიყვარხარ! – ცრემლები წამომივიდა –თუმცა ჩემს ტირილს რაღა აზრი აქვს! იმ გოგოსთან, ენისთან კიდევ უფრო დაახლოვდი ! გუშინ! არ ვიცი ჯასტინ! მე უბრალოდ გული გამისკდება! შენ გვერდით ცხოვრება? ეს იგივე სამოთხეა, მაგრამ სხვასთან ერთად როცა გიყურებ..! არ ვიცი! მიჭირს თავის შეკავება, რომ ის სხვა არ ვცემო! თმებით არ ვითრიო!
–კარგად მომისმინე! – კედელთან მიმაწყვდია და მიმიზიდა, როგორც მაგნიტი რკინას იზიდავს! –თუნდაც არ მიყვარდეს ენი! მას ვერ მივატოვებ! ვერავითარ შემთხვევაში! მან მშობლები დაკარგა და ახლა ჩემი მხარდაჭერა სჭირდება!
–მესმის..თუმცა არა! არაფერი არ მესმის! ჰმ! მე თვითონ გითხარი უარი და ...პასუხსაც ვაგებ – ნაძალადევად გავიღიმე და ცრემლი კიდევ ერთხელ მოვიწმინდე
–როქსი! რატომ ტირი ასე? შენ მითხარი უარი!
–რადგან მაინც დავშორდებოდით! აღარ შემიძლია! იმ წყეული ოთახიდანაც აღარ გამოვალ და დავისვენებთ! მეც და შენც! – მისი "კლანჭებიდან" დაღწევა ვცადე და ხელიც მაშინვე გამიშვა
–მიყვარხარ! ეს გახსოვდეს! – ოთახი დავტოვე და წავედი იქ საიდანაც გამოსვლა აღარ მინდოდა!
| 
195
712
9
