Come to Me ♥ =16= "Love knows NO limits ♥" 
ეს თავი ერთგულ მკითხველს თაკოს, სვანუკა–ს ♥)
მოთხრობის წინა თავი <))
–რა ხდება?! ამიხსნით რა ჯანდაბაა ეს?! – იღრიალა ბოლო ხმაზე ენიმ
–umm... – იატაკს ვაშტერდებოდი
–ენი! დამიჯერე ეს ის არაა რაც შენ გგონია! ყველაფერი შემთხვევით მოხდა! მართლა... – ჯასტინმა იმდენი ილაპარაკა, ნახევარიც ვერ გავარჩიე! ენისაც ეტყობოდა, რომ ნელ–ნელ ულბებოდა გული, აბა იმდენჯერ აუხსნა ჯასტინმა სიყვარული! ბოლოს აპატია! მე თავი არ გავიმართლე, როცა ენი მომიბრუნდა..!
–მე დავიწყე ყველაფერი! მე ვაკოცე და მე ავუბნიე ტვინი!..ბოდიში! – გული ტკივილით მევსებოდა, მეგონა ჯასტინმა გულით მაკოცა, მაგრამ უბრალოდ თავი ვერ შეიკავა და მეტი არაფერი!..
–რატომ აკოცე? – ამ კითხვაზე პასუხი არ მქონდა! უფრო სწორად პასუხს გულში ვინახავდი!
–არ ვიცი...მე ოთახში ავალ!.. – კიბის საფეხურები ავირბინე, ოთახში შევედი და კარები ჩავკეტე! მეგონა უცებ, რომ შანსი მქონდა და მაინც იმედი გამიცრუვდა!..რომ ვამბობდი, ჩემი წამოსვლა არაა საჭირო–თქო, არ დამიჯერეს! გული მტკიოდა! პირველად მე ვატკინე ჯატინს გული, ახლა ის მტკენდა მე!..
"რა საშინელი რამეა სიყვარული!"
ცოტა ხნის შემდეგ ჯასტინი შემოვიდა, მითხრა დავივიწყოთ რაც მოხდაო! რა კარგი სათქმელი იყო მისთვის!
–კი ბატონო! შენ დაივიწყებ ჯასტინ ამას! მე ვერ დავივიწყებ!..თუ შეიძლება გადი! მარტო მინდა ყოფნა! – ისიც გავიდა.. რამოდენიმე დღე ასე გავატარე, უხასიათოდ! მაგრამ გარეთ მალე გავედი...
–რაი რა გჭირს? – არ ვასვენებდი რაიანს, რომელიც ვერ ჩერდებოდა ერთ ადგილას
–არაფერი რა უნდა მჭირდეს?
–მგონი ჩემ გარდა ყველამ იცის რა გჭირს და მითხარი მეც? არ ვარ მეგობარი თუ რა?
–ჰო არ ხარ! ეგოისტი ხარ! მუდამ გგონია, რომ შენ გაქვს პრობლემები, მარტო შენ! შენი თავის გარდა, არავინ გიტრიალებს მაგ თავში! სულ გაიძახი, მე ჯასტინი მიყვარსო, მიდი და უთხარი! მე რომ მიყვები ამ ყველაფერს! მიდი და სხვას მოუყევი! მე არ მაინტერესებს შენი სიყვარულის ისტორიები და შენი ცხოვრება! ჯასტინი უყვარს გოგოს და ვერ ეუბნება! – უკვე ცრემლები წამომივიდა..ღიმილით შევიმშრალე, თუმცა ერთ ნაკადს მეორე მოყვებოდა!
–ბოდიში, რომ ჩემი პრობლემები მოგახვიე და მხოლოდ ჩემი თავი მახსოვს! ბოდიში, თუ მეგონა რომ მეგობრად მთვლიდი! ყველაფრისთვის ბოდიშს გიხდი...არ მეგონა თუ თავს გაბეზრებდი! შეგეძლო გეთქვა... – ყველა გაოცებული იყო..რაიანმა თქვა ის! რასაც ვუყვებოდი მე მას!
–I'm sorry Roxie..oh..! God.. I'm sorry...
–პირიქით! კარგიცაა რომ ყველაფერი მითხარი! გავითვალისწინებ და აღარ შეგაწუხებ! მეტიც, არავის აღარ შეგაწუხებთ...ყველამ მაპატიეთ, თავის მობეზრებისათვის! – ოთახში ავირბინე, კარები ჩავკეტე და დედას დავურეკე!
–დე როგორ ხარ?
–კარგად დე შენ? რა ხმა გაქვს? ხო კარგად ხარ?
–კი, კი! დე სად ხარ?
–ბრაზილიაში დე, ჩემ დასთან! რა იყო?
–ჩამოსვლა მინდა მანდ და მალე ჩამოვალ! ჩავალაგებ ეხა ბარგს!
–მანდ ვერ ერთობი?
–კი, მაგრამ მანდაც მინდა! კაი გავთიშავ და მალე გნახავ! გკოცნი! – გავთიშე და კარადიდან ტანსაცმელების გამოლაგება დავიწყე! ყველაფერი მოვაგვარა გაფრენაზე, ბოლოს ბავშვებისთვისაც გადავწყვიტე მეთქვა!
–ბრაზილიაში მივფრინავ დილით...
–რა? მეც მოვდივარ? აუ არ მინდა!.. – წუწუნი დაიწყო ოდრიმ
–ნუ ღელავ! შენ არ მოდიხარ! მარტო მე მივემგზავრები! შენ შეგიძლია აქ იმდენი ხანი იყო, რამდენიც მოგესურვება! – ცინიზმით სავსე ტონით ვუთხარი –კარგად იყავით! ალბათ ეს ჩვენი უკანასკნელი შეხვედრაა!
–როქსი! არ წახვიდე გთხოვ! ჩვენთან დარჩი! აღარ განმეორდება, მაშინ გაბრაზებული ვიყავი!
–არ აქვს მნიშვნელობა! მე მაინც უნდა წავიდე!
–როქსი გთხოვ...
–არა! – ოთახში ავედი და წამოვწექი, წასვლა მართლა არ მინდოდა! მაგრამ იმ დღის მერე ენი ისე მიყურებდა, როგორც მტერს! ჯასტინზე არ ვიცი რა ვთქვა! მისი სიყვარული ძლიერდებოდა, მე კი პირიქით ვცდილობდი! აბანოში გავედი, შხაპის მიღების შემდეგ პირსახოცი ვეღარ ვიპოვე, ამიტო ოთახში დავბრუნდი..
–ჯასტინ? – რაც ეგდო ძირს, მივიფარე
–აქ რას აკეთებ?
–შენ არ უნდა წახვიდე! აქ უნდა იყო! ჩემთან! ხო გიყვარვარ? ხოდა ხელს არაფერი გვიშლის! ენის უკვე დავშორდი!
–რა ქენი? დაშორდი? რა უბრალოდ ამბობ! როგორც მახსოვს, სიცოცხლეზე მეტად გიყვარდა!..
–მეც ეგრე მეგონა! მაგრამ მე ის არ მიყვარს...შენ მიყვარხარ!
–არ მჯერა შენი! – მტკიცედ ვუთხარი
–Come to Me babe! – ხელები გაშალა
–არ მინდა!
–მაშინ მე მოვალ! – მიახლოვდებოდა და სუნთქვაც მიხშირდებოდა
–არ მოხვიდე! – ბოლოს ძიურს დამაგდებია რაც მიფარებული მქონდა და მისკენ მიმიზიდა!
–ჯასტინ...ჩვენი სიყვარული, თუ ჩემი..არ არსებობს!
–Love knows NO limts!
–შენ! მე! არ გიყვარვარ! – ხელში ამიყვანა და საწოლისკენ მივყავდი
–ჯასტინ დამსვი! ჯასტინ! – ბოლოს დამაგდო საწოლზე
–მიყვარხარ! – ვნებიანად მაკოცა, ბევრი ვეწინააღმდეგე! მაგრამ ყოველი ცდა უშედეგო იყო!
–არ მინდა! – თავს ვაქნევდი, მაგრამ ბოლოს მაინც თავისას მიაღწია! ეს მეც მინდოდა და მასაც! დილით ადრე გავიღვიძე, დავხედე ჯასტინს, რომელსაც ეძინა, რა საყვარელი იყო! მაგრამ, მე მაინც გადავწყვიტე წასვლა, ყველაფერი მზად მქონდა! მეც მალე ჩავიცვი, ჯასტინს წერილი დავუტოვე და ოთახი ცრემლიანმა დავტოვე! პირველ სართულზე არავინ დამხვდა! საკმაოდ ადრე იყო და ასეთ დროს ყველას ეძინა! მოულოდნელად ვიღაც გამოჩნდა, გაკვირვებული მიყურებდა!
–სად მიდიხარ როქსი?
–გადავწყვიტე ენი! უნდა წავიდე!..
–მაგრამ..ჯასტინს შენ უყვარხარ! ჩვენ...დავშორდით!..
–ვიცი...ჩემთან...ოთახში სძინავს!..ბოდიში! მე უნდა წავიდე!
–როქსი!.. – ხელი მომიჭირა მაჯაზე –თუ წახვალ! ჯასტინს შენი პატიება გაუჭირდება!
–უნდა წავიდე! კარგად..! – მოვეხვიე და სახლი დავტოვე, ტაქსი მქონდა გამოძახებული და მელოდებოდა!
***
ბრაზილია, საკმაოდ ლამაზი იყო! თუმცა როცა ვფიქრობდი, ჯასტინს უკვე ღვიძავს და წერილი წაიკითხა–თქო, გული სევდით მევსებოდა! ისევ მე ვთქვი უარი! ისევ და ისევ მე! ენი მართალი იყო! თუ ჯასტინს ვნახავდი, ჩემი პატიება გაუჭირდებოდა! ტაქსის სახლის მისამართი ვუთხარი და წამიყვანა! საკმაოდ ლამაზი სახლი იყო))
ტაქსის ფული გადავუხადე. სახლს მივუახლოვდი, ზარი დავრეკე და რამოდენიმე წუთში კარი ლამაზმა გოგომ გამიღო!
–ლოლა! – ძლიერად მოვეხვიე. ისიც გახარებული იყო! თუმცა ეტყობოდა, გაკვირვება!
–როქსი! აქ რას აკეთებ?
–აქ დავისვენებ! დედა და მამა სად არიან?
–ისინი და ჩემები წავიდნენ რამოდენიმე კვირა სხვაგან, საქმეზე! და ჩვენ მარტო ვიქნებით! – წარბები აათამაშა, სულ რაღაც ჰქონდა ჩაფიქრებული :დ))
–გიჟი ხარ! გიჟი!
სახლში კარგად მოვეწყვე, ოთახიც მომეწონა და ყველაფერი! მერე ქვევით ჩავედი, ლოლამ დივანზე დამაჯინა, წვენი მომიტანა და ყველაფერი დაწვრილებით მომაყოლა, რაც მოხდა ჩემს ცხოვრებაში!
–სერიოზულად? შენ მას უარი ისევ უთხარი? – გაოცებას ვერ მალავდა
–ჰო! უარი ვუთხარი...ალბათ ახლა ჩემზე საშინლად გაბრაზებულია!
–მე რომ მის ადგილზე ვიყო არც არასოდეს მოგეკარებოდი და გაპატიებდი! – პირდაპირ მითხრა
–ვიცი!..უბრალოდ...მენატრება ლო! თითქოს მთელი ცხოვრებაა არ მენახოს! რაღატო ბიბერი შემიყვარდა! როცა ამდენი ბიჭი ცხოვრობს ამ პლანეტაზე!
–სიყვარული მოულოდნელია როქსი! შენ ვერ წყვეტ ვინმეს სიყვარულს! თვითონ მოდის ის! რაღა დაგიმალო და შენგან განსხვავებით, მე მყავს შეყვარებული! – სახე ბედნიერებით აავსო, რაც ნიშნავდა რომ ის უბედნიერესი იყო!
–რა კარგია! აუცილებლად უნდა გამაცნო!
–კი რა თქმა უნდა! თან ჩემი მეგობრები მოვლენ მალე! და იმათაც გაგაცნობ, დარწმუნებული ვარ კარგად შეეწყობით ერთმანეთს! – პასუხად მხოლოდ გავუღიმე და მივახვედრე, მალე გამაცანი–თქო! ლოს კიდევ ბევრ რამეზე ვესაუბრე! ძაან მომნატრებია ჩემი გიჟი! მისი მეგობრებიც მალე მოვიდნენ..
–ლო რას შვები? გავერთოთ! ეს ვინაა? – ჩემზე მოუთითა ერთმა გოგომ
–ეს ჩემი დეიდაშვილია! როქსი! როქსი გაიცანი ჩემი მეგობარი, ნინა) იმედია ერთმანეთს შეეწყობით, მე გავალ და მოვალ! – ნინა გვერდით მომიჯდა
–მეცნობი!
–ალბათ იქედან, რომ ბიბერის გვერდით ვჩნდებოდი ხოლმე.. – ნაძალადევად გავუღიმე
–შენ რა გიყვარს? – გაკვირვებულმა მკითხა
–მიყვარს? ხო! მიყვარს და გული იმდენჯერ ვატკინე, მისი სიყვარულის ღირსი მე ნამდვილად არ ვარ! კიდევ ერთუ იარუ ვუთხარი! ან შენ რატო გიყვები ამ ყველაფერს?
–დაახლოებით შენ დღეში ვარ მეც! ერთი ბიჭი მიყვარს, ნიკი! ის ვერ ხვდება ამას... – ერთი ბიჭი მოგვიახლოვდა
–ნინა! რას შვები? ეს ვინაა?
–ნიკ! ეს როქსია, ლოს დეიდაშვილი!
–სასიამოვნოა! – გამიღიმა და დანარჩენებს შეუერთდა
–დაიცა ესაა? – ჩუმად ვკითხე
–ხო...
–ლამაზია! ეგრე ნუ მიყურებ – გამეცინა –უბრალოდ შენ გიხდება!
–საქმე არ დაიჭირო იმასთან!
–არც ვაპირებ! – გამეცინა –ჯასტინის გარდა არასოდეს არავინ მეყვარება!
–აბა უარს რატო ეუბნები ადამიანო?
–ჩვენი ერთად ყოფნა შეუძლებელია!
–რა იდიოტური ფრაზაა! შეუძლებელი არაფერია დაიკო) – თვალი ჩამიკრა და დანარჩენებს შეუერთდა. ცოტა ხანი ვიჯექი და ვფიქრობდი, მერე მეც შევუერთდი! ყველა გავიცანი და ძალიან მაგარი ბავშვები იყვნენ! მთელი დღე მხიარულად გავატარე მათთან ერთად! მეორე დღეს ზარის ხმამ გამაღვიძა, მე მომიწია ადგომა! კარი გავაღე და ხელში ოდრი შემრჩა...
–აქ რას აკეთებ?
–გინდოდა გეკითხა რას ვაკეთებთ არა? – გამოჩნდნენ დანარჩენები!
"ჯასტინიცაა...ღმერთო!..როგორ მიყურებს!.."
| 
195
712
9
