წვიმს…ხო სულში მიწვიმს…ცაც ცრის…მცრის…აიი ეკალმაც დამაყარა როგორც ყოველთვის…როგორც ჩვეულებრივ…ისევ…ისევ… ისევ უაზრობა…ისევ ვწერ… ისევ მეწერება…ისევ…ისევ…როდის დამთავრდება ეს "ისევ” ?… ისევ კითხვები…ისევ უპასუხოდ დარჩენილი, გონებაში პეპლებივით მოფარფატე აზრები…სიტყვებს ჩამორჩენილი ასოები… ისევ იმედი…ისევ გულისგაცრუება…ისევ უგრძნობლობა…ისევ მუსიკა…ისევ სიჩუმე…ისევ უაზროდ მოზღვავებული, განუხორციალებული, ჩაკლული გასაფერადებელი იდეები…
მომბეზრდა უკვე ყველაფერი…ერთხელაც ავდგები, ავიღებ თოკს, ჩამოვაბავ და გავაკეთებ საქანელას… დავჯდები და ვიკატავებ… ვიკატავებ უსასრულობამდე… ცის დასასრულამდე…ვიკატავებ იქამდე სადამდეც ღრუბლები არ შეწყვეტენ ცის სხეულზე სირბილს და დაჭერობანას თამაშს… ერთი…ორი…სამი…ოთხი…ხუთი…აიი უკვე თვლითაც დავიღალე…ორმოცდათექვსმეტი…ორმოცდაჩვიდმეტი…მორჩა… ავიღე ფლომასტერები და ვცადე რამოდენიმე უაზრო დღის გაფერადება…მაგრამ  ((( ძნელი აღმოჩნდა…ზოგი დღე ისეთი შავია არ ფერადდება… ((
ისევ დაბრკოლება…ისევ ხელის ჩქნევა…ისევ უაზრო ფიქრების გაფანტვა…ისევ მარტოობა…ისევ სიმღერა…ისევ რაიმე ახლის დაწყებაზე ფიქრი… ისევ გაუზროვება… და საბოლოოდ ისევ მუზა… ისევ წერა… ისევ… ისევ… როგორც ჩანს ამ "ისევს” დასასრული არ უჩანს…დასასრული ! მეც ისე ვთქვი თითქოს…დასასრული ხომ არაფერს ააქვს…რაღაცის დაააასასრული ხომ მალე რაღაცის დასააწყისი გახდება… ისევ ერთი და იგივე… ისევ უაზრობა…ისევ ჩემს სახეზე უზროდ მორბენალი წვეთები….ისევ ცის უაზრო ღრილი…და მაინც ისევ უგრძნობლობა…ისევ…ისევ… | 
195
712
9
