ირგვლივ გავიხედე და წინ უზარმაზარი,ლამაზი სახლი წარმომიდგა. 

-ალბათ ესაა -გავიფიქრე და ნაბიჯები სახლისკენ გადავდგი. 

ღრმად ამოვისუნთქე და დავაკაკუნე.

 კარი არავინ გამიღო. რამოდენიმეჯერ კვლავ დავაზარუნე და როდესაც კარები არავინ გამიღო,გადავწყვიტე მეთვითონ შევსულიყავი. 

სახელური დავატრიალე და ჰოი საოცრებავ-გაიღო! 

-არის აქ ვინმე? -დავიყვირე ხმამაღლა.როგორც ჩანს სახლში ჩემი "ძამიკო" არ იყო.

 სახლი ძალიან დახვეწილად იყო მოწყობილი,თუმცა მაინც ემჩნეოდა რომ იქ მხოლოდ კაცები ცხოვრობდნენ,რადგან მათი ტანსაცმელები ყველგან ეყარა. უცბად მაგიდაზე წერილი შევამჩნიე და წავიკითხე:

"ჰეი. მიხარია რომ დაბრუნდი მამა. მე წასული ვარ და მალე მოვალ. პიცა მაცივარშია და ჭამე თუ გინდა" 

გამეცინა. მეორე ოთახში გავედი,თუმცა მაგუცბად ხმაური მომესმა. იქ დავბრუნდი,სადაც რამოდენიმე წუთის წინ ვიყავი და მამაკაცი შემრჩა ხელში