-ვა,შენ დეივიდის ახალი ნაშა ხარ? -მითხრა ცინიკურად.
-ოე,წესიერად ილაპარაკე)) ჩემი დაა
-სერიოზულად? ვა აქამდე არ გყავდა და როდის მოასწრეს შენმა მშობლებმა?
როგორც ჩანს რაიანის ძმაკაცი ძალიან
"ხუმარა" იყო))
-გაიცანი ეს ანია. -მიუთითა მან ჩემზე.
-ეს კი ფრანცისკო ლაჩოვსკი-გამაცნო ის ბიჭი.
-სასიამოვნოა)) -ვუთხარი და ძალით გავუღიმე .
-კაი ბოდიში,არ მეგონა მართლა რაიანის და თუ იყავი,თორემ არ გაწყენინებდი
-არაუშავს.
-არ შემომიშვებ?-მკითხა მან
-მარტო ჩემი სახლი რომ იყოს არ სემოგიშვებდი!შემოდი!
ვთქვი და ძალით გავუღიმე
ორივეს გაეცინა ფრანცისკო კი სახში სემოვიდა და რასაც ქვია მდივანზე დაენარცხა
-კარგი მე ზემოთ ავალ და მოვეწყობი-ვთქვი მე
-რატო დარჩი აქ არ გინდა გამეცნო? -ჩაერთო საუბარში ფრანცისკო
-მართალს ამბობს ანი,დარჩი.
-კარგი-ვუთხარი და გვერდზე მივუჯექი.
-რამდენი წლის ხარ?
-ჩვიდმეტის,შენ?
-პატარა ყოფილხარ ჩემთან შედარებით,თუმცა არც ისე. შენი ძმის ხელა ვარ.
-ანუ? -ვუთხარი და უხერხულად გავუღიმე.
-22 წლის. რა გჭირს,შენს ძმას არ იცნობ?
მინდოდა მეპასუხა არა თქო,მაგრამ თავი შევიკავე.
-შეყვარებული გყავს?
-არა და არც ვაპირებ უახლოეს მომავალში მყავდეს)) -გულახდილად ვუპასუხე.
რაიანი ამ მთელი უინტერესო დიალოგის განმალობაში ჩუმად იყო და უბრალოდ იღიმოდა.
***
ბოლოს როგორც იქნა მივაღწიე სკოლაში და შენობაში შევედი
როგორც მოველოდი ყველა მე მიყურებდა,თუმცა ვცდილობდი
ამისთვის ყურადღება არ მიმექცია.
ღრმად ჩავისუნთქე და მივხვდი რომ იქ უკვე ჩემი ცხოვრების ახალი ეტაპი დაიწყებოდა. კლასში შევედი და ყველას მზერა ჩემს თავზე მალევე დავაფიქსირე. გოგონები,ბიჭები... ყველანი მე მიყურებდნენ
-რა იყო რას მიყურებთ?ახალი მოსწავლე არ გინახიათ!
გავბრაზდი მე
ისინი ერთმანეთში ჩურჩულებდნენ და ხმამაღლა იცინოდნენ.
ჩემი აზირთ მათი სიცილის მიზეზი მე ვიყავი,თუმცა ეს დიდად არ მანაღვლებდა.
მივედი და თავისუფალ ადგილას დავჯექი,
როგორც იქნა დაირეკა ზარი და დამრიგებელიც შემოვიდა.
-ანი დადიანი ხომ ალბათ? -თქვა ხმამაღლა როდესაც მე შემამჩნია.
-დიახ. -ვუპასუხე და ფეხზე ავდექი.
-კეთილი იყოს ანი შენი მობრძანება ჩვენს სკოლაში. იმედი მაქვს კარგად
ისწავლი და ბავშვებს კარგად შეეწყობი.
დამრიგებელი გავიდა და კლასში კვლავ ხმაურმა დაისადგურა.
კლასელები კვლავ განაგრძობდნენ ჩემს ყურებას
ჩემს გვერდით ერთი გოგო იჯდა,ძალიან სასიამოვნო გოგო აღომჩნდა და დავუმეგობრდი კიდეც
მას ელისი ერქვა
კლასში მასწავლებელი შემოვიდა
მე ფეხზე ავდექი,თუმცა ჩემს გარდა არავინ ამდგარა.
-დაჯექი გოგო,რას დგებოდი? -მომესმა ელისის ხმა.
მასწავლებელმა შემომხედა და გაიცინა.
-ეს ალბათ ახალია ვინმე არა?
-დიახ მას,დღეს გადმოვიდა.
-ჰაჰ ეტყობა სხვათაშორის. აბა თქვენ სად გაქვთ მაგდენი ზრდილობა რომ უფროსის შემოსვლის დროს ადგეთ!!-თქვა უფრო მკაცრი ხმით და მთელი კლასი ფეხზე წამოდგა.
-დასხედით,დასხედით. გოგონი შენ რა გქვია?
-ანი.
-ძალიან კარგი. დაჯექი ანი-მითხრა და როგორც იქნა მეღირსა და დავჯექი.
მასწავლებელმა სიის კითხვა დაიწყო.
გაკვეთილი ჩვეულებრივად მიმდინარეობდა.
როცა კლასში ვიღაც ბიჭი შემოვიდა
-ბოდიში მაინც მოიხადეთ!-დაუყვირა მასწავლებელმა როცა ის ჩემი და ელისის მერხთან მოვიდა
ბიჭმა მასწავლებელს ყურადღება არ მიაქცია
-ელის ეს ჩემი ადგილია!-უთხრა მან ელისს,ელისმა ძალით გაიღიმა და სხვაგან გდაჯდა
-გამარჯობა ახალი ხარ?-ბაბნიკურად შემომხედა
-კი და შენგან განსხვავებით ზრდილობა გამაჩნია :დ
-იცი მე ვინ ვარ რომ მეუხეშები?
-ვალდებული არ ვარ ყველას ვიცნობდე!-სწერვულად ვუპასუხე,
რათქმაუნდა ვიცოდი ვინ იყო მაგრამ ....
-მე ჯასტინ ბიბერი ვარ!-ამაყად წარმოსთქვა
-და?
-რა და?
-ვერ მეტყვი რაში უნდა მაინტერესებდეს ვინ ხარ?
კლასი და მათ შორის მასწავლებელიც გასუსული გვისმენდა
დებილივით გამომხედა
-ლამაზო ასეთი ბრაზიანი რატომ ხარ?
-მეეე?როგორ გეტყობა რომ შენი ადგილი არ იცი!სხვათა შორის შენნაირ დეგენერატებზე მე დროს არ ვხარჯავ!
ჯასტიმა მდუმარედ გამომხედა,ეტყობა პირველი ვიყავი ვინც ასე უპასუხა....