Nothing is Impossible ♡ - 16 თებერვალში 2013

- Nothing is Impossible =1=

- New Story, New Site ♡

- Let us ♡

უპირველეს ყოვლისა, ყველას ძალიან დიდი მადლობა ვინც დააკომენტარა. ეს ჩემთვის მართლაც ძალიან ბევრს ნიშნავს ♡

უდიდესი ბოდიში, რომ ასე დავიგვიანე ... გპირდებით, თუ თქვენ დააკომენტარებთ მეც მალ-მალე დავდებ ♡

აღარ გაგაწვალებთ და ნახეთ მეორე თავი, იმედი მაქვს მოგეწონებათ ♡

ყოველთვის ჩემი და მაღვიძებდა და არც დღე იყო გამონაკლისი

-საყვარელო დაიკო ადექი, სკოლაში ხარ წასასვლელი - მეც უხმოდ ავდექი და მოვემზადე

-დილა მშვიდობის ანნ ... ჩვენი მძღოლი სადაა?

-გელოდება - გამიღიმა . ჩემს დას დავემშვიდობე და გარეთ გავედი, ერთი მაღალი, ადვილად შესამჩნევი პიროვნება დავინახე ...

-თქვენ მძღოლი ხართ ხომ?

-დიახ ქალბატონო ანა, ჩაბრძანდით და სკოლაში წაგიყვანთ ) - გამიღიმა. შუა გზაში მძღოლს შევეკითხე

-ბოდიშით მაგრამ თქვენი სახელი არ ვიცი ... - მორიდებით ვუთხარი

-უკაცრავად რომ ჩემი თავი არ წარმოგიდგინეთ, მეგონა რომ უკვე იცოდით ... მე ჯეიკობ უანდერსონი ვარ ...

-მაშასადამე ჯეიკობ, ფორმალობა არაა საჭირო ... - უბრალოდ გაეცინა ... სკოლაში მალე მივედით, ჯეიკობს მადლობა გადავუხადე და მასაც დროებით დავემშვიდობე ... სკოლა ძალიან დიდი და ლამაზი იყო ... შიგ რომ შევედი ბავშვები თუ მასწავლებლები ერთმანეთში ირეოდნენ ... მე კი არ ვიცოდი სად წავსულიყავი ...

-უკაცრავად ხომ ვერ მეტყვით 11 კლასის ოთახი სადაა? - შევაჩერე ერთი ბიჭი, დაახლოებით 13-14 წლის იქნებოდა

-მესამე სართულზე - მხოლოდ ეს მითხრა და სხვა ბავშვებთან ერთად გაიქცა ... მეც არ დავაყოვნე და მესამე სართულისკენ გავემართე, რომ ავედი სიარული დავიწყე და კარებების ნაწერს ვაკვირდებოდი, რათა ჩემი ჯგუფი მენახა ... მოულოდნელად ვიღაც ბიჭს შევეჯახე

-თვალებში იყურე გოგონი ! - უხეშად მითხრა და გზა განაგრძო. მეც ჩემს ამდენ ძებნაში ჩემი ჯგუფი ვიპოვე...

-გამარჯობათ ... - ყურადღება არავინ მომაქცია ამიტომ უფრო მაგრად დავიყვირე, ამჯერად ყველამ მე გამომხედა

-მე თქვენი ახალი თანაკლასელი ვარ მონიკა ბერიძე, საქართველოდან !

ზოგმა ხელი დამიქნია

-სად დავჯდე?

-პირველ მერხზე დაჯდები?

-ვიგულისხმე თავისუფალი რომელია-თქო !

-ხო კარგი ემილის გვერდით დაჯექი ...

-ხომ ვერ მეტყვი ემილი რომელია ?

-აი ის ! - ხელით მანიშნა გოგოზე, რომელიც გაკვეთილს იმეორებდა ... ის ბიჭი შემოვიდა, რომელიც დამეჯახა და მეუხეშა. იმ ადგილზე აპირებდა დაჯდომას, რომელიც მე მეკუთვნოდა

-ეს ადგილი ჩემია ! - დავუძახე და მისკენ წავედი

-შენ ? - გაკვირვებულმა ამათვალიერ-ჩამათვალიერა

-ნუ მიყურებ ასე იდიოტივით ! - უცებ ზარი დაირეკა და ჯგუფში მასწავლებელი შემოვიდა, ერთმა ბიჭმა ჩუმად მითხრა, რომ ყველაზე მკაცრი ეს ადამიანი იყო, ამიტომ დრო ვიხელთე და თავისულ ადგილას დავჯექი ... მასწავლებელმა დამკითხა და სულაც არ ჩავთვალე ყველაზე მკაცრად ...

ზარი რომ დაირეკა ჩანთა ავიღე და იმ ბიჭისკენ წავედი

-აღარ დგები ?

-ვერ გავიგე რატომ უნდა ავდგე ? მე აქ ვჯდები ... - ისევ უხეშად მიპასუხა

-შენ რა მომატყუე? - გაბრაზბეულმა იმ ბიჭს დავუყვირე, რომელმაც მითხრა რომ იქ უნდა დავმჯდარიყავი... უცებ კლასში ორი გოგონა შემოვიდა, ლამაზები იყვნენ, მაგრამ მათი მიმიკები ნერვებს ძალიან მიშლიდა :@

-ოუ ენდრი ... -იმ ბიჭთან მივიდა და 'უხეშად' მომიშორა

-მომსმინე გოგონი ! - ჩემკენ შემოვაბრუნე - ეგღა მაკლია, ვიღაც 'სწერვა' გოგომ პირველი დღე ჩამიშხამოს ! - ამაზე ყველას სიცილი აუტყდა

-დამიხედეთ ამას თქვენ ! შენ ვინ ჩემი ფეხები ხარ ?

-ცუდ სიტყვებზეც გადავდივართ? არ გიხდება დაიკო, კიდევ კარგი ძალიან ლამაზი რომ არ ხარ, თორე ნამდვილად არ მოგიხდებოდა ! - ირონიულად ვუთხარი

-ნუ მაბრაზებ ! არ გირჩევ !

-ვაი ... შენ თუ გგონია შენი უბრალო სიტყვა შემაშინებს ძალიან ცდები ! - იმ ბიჭს ... ბოდიში ენდრიუს მიუბრუნდა და ტუჩებში აკოცა

-ფუუ ... - დავიჯღანე და მათ მოვშორდი ... უცებ არ ვიცი რა დამემართა და თავბრუ დამეხვა და თავის ტკივილები დამეწყო ... სკამს მივეყრდენი, ყველამ მე გამომხედა

-კარგად ხარ? - მომიახლოვდა გოგონა, რომლის გვერდითაც ენდრიუ იჯდა, ენდრიუც მის გვერდით იდგა, აშკარად მორჩნენ (;დ)

-მტკივა ... - მხოლოდ ეს წამოვიძახე და ვიღაცას ხელში ჩავუვარდი ...