ორივე გავჩუმდით..

კეტებიანმა კიდევ ერთი ჭიქა მოიყუდა და ცრემლები მოიწმინდა…

- რომ ვსვამ, ისეთი გულჩვილი ვხვდები, ….. 

– მითხრა მან და უცბად ისეთი ისტერიული სიცილი აუტყდა, 

რომ შემეშინდა…- დაიჯერე ხომი – ძლივს გასაგონად თქვა მან..

ეს უკვე კულმინაცია იყო…..

- აუტანელი ხარ რააა!!!!!!!

- დაიჯერე ხოი – კიბორჩხალასავით გაწითლდა კეტებიანი

- მსახიობი ხარ , რა… რა სპექტაკლი დადგი ? – გავბრაზდი მე

- აუ, აი, ძალიან საყვარელი ხარ , როცა ბრაზდები..

- არ ხარ ნორმალური.. – არ ვწყნარდებოდი მე

- მადლობთ – მშვიდად მიიღო კეტებიანმა

- არაფრის..

- როგორ გატირე ? – მითხრა სიცილით მან

- ძალიან \”დავიგრუზე\” – გავიბუტე მე

- არა , რა, ძალიან მაგარი ვარ… – თქვა თავისი თავით კმაყოფილმა

- ასეთი თავმდაბლობაც არ შეიძლება – გამეცინა მე

- ხო, ჩემზე თავმდაბალი უკვე სიგიჟეა..

- შენ მართლა აფრენ..

- შენ კიდევ ბატი ხარ! ყველაფერი როგორ გჯერა.. ?

- რა ვიცი, იტირე და გადამრიე.. – გავიმართლე თავი

- ხომ მაგარი ბიჭი ვარ, თქვი! – მკითხა კეტებიანმა და თვალები აუციმციმდა

- ძალიან მაგარი..

- კაი, მაშინ \”მაგარ ბიჭებს\” გაუმარჯოს!

- ძალიან თავმდაბალი ხარ – თქო, ხომ გეუბნებოდი… გაგიმარჯოს!

- დესერტად რა გინდაი

- არაფერი..

კეტებიანმა უკმაყოფილების ნიშნად თავი გადააქნია..

- ესე არ გამოვა… მაშინ აღარაფერს აღარ შეგეკითხები და პირდაპირ შევუკვეთავ.

- კაი, მაშინ ხილი.

- აი, ასე რა.. რას იპრანჭები… ? – გამიღიმა მან – ხილი გიყვარსი

- ჭკუა მეკეტება!

- მეც

- მე უფრო..

- არა მე ! – არ დამითმო კეტებიანმა

- მე ისე მიყვარს, რომ შემიძლია მთელი დღე ვჭამო..

- მე კიდე ერთ საღამოს 5 კილო ბალი მაქვს ნაჭამი.

- ერთით ნოლი, ეგრეც არ მიყვარს ხილი..

- კიდევ კარგი, რაღაც დამითმე.. – გამეცინა მე