ორი ბლილეთი ნიცაში - 24 მაისში 2013

რესტორანში \”არეტა ფრანკლინის\” ხმა გაისმა..

- ვგიჟდები მუსიკაზე.. – გავუგღიმე მე

- მეც..

- მე უფრო მსუბუქი მუსიკა მიყვარს , მელოდიური და რითმული..

- მე კიდე, ხმაურიანი და მონოტონური..

- მე კიდე, ცივი ყავა მიყვარს ნაყინით – ვთქვი მე

- მე ორმაგი ვისკი და \”მარლბორო ლაითი\”

- მე \”კენტი 4 ნომერი\” და \”ანანასის შეიკი\”

- მე \”დოლჩე გაბანას\” ტანსაცმელი და შავგვრემანი ქალები.

- მეც ვერ ვიტან ღია ფერების ბიჭებს..

- კიდევ მიყვარს ლამაზი თმა და გარუჯული სხეული..

ისევ გამეცინა..

- მე ვერ ვიტან \”ტკბილ\” ბიჭებს

- ეგ რა არისი

- აი, ძალიან გადაპრანჭული ბიჭები რომ არიან..

კეტებიანს სახე მოეღრიცა .. და შეშფოთებულმა მკითხა:

- მე ეგეთი ხომ არ ვარი

- არა, შენ არა – დავამშვიდე მე..

- მე კიდე ვერ ვიტან , ქალი საქციელს რომ კარგავს..

- მე კაცი..

ორივეს გაგვეცინა

- და ვერ ვიტან ცარიელ ქალებს..

- მეც..

- ძალიან ლამაზიც რომ იყოს, მაინც არ ვიქნები მასთან თუ შტერია..

- მე კიდე, ვერ ვიტან როდესაც ადამიანი ბოროტი და ხარბია..

- და ფულის ხარჯვა არ უყვარს – გაამძაფრა კეტებიანმა

- ხოო.. და როდესაც ქალთან ურთიერთობა არ იცის… – დავეთანხმე მე

- ძალიან საყვარელი ხარ – მითხრა კეტებიანმა..

- მადლობთ..

- და ძალიან ლამაზი ხარ..

- დიდი მადლობა – დავიმორცხვე მე..

- დავლიოთ კიდევ ? – მკითხა მან

- საერთოდ რომელი საათიაი – ვიკითხე მე

- ოთხია ზუსტად….

- რა დრო გასულა.. – წავუსტვინე ხმადაბლა..

- სახლში ხომ არ გეჩქარებაი – გამიღიმა მან

- არააა.. – გავიპრანჭე მე

- მიგაცილებ სახლამდე ტაქსით ..

- მგონი, გაგიჭირდება ..

- რატომ ? – გაუკვირდა კეტებიანს

- იმიტომ რომ ტაქსები ლიფტებით არ დადიან..

- შენ ეგრე გგონიაი – მკითხა მან და მთვრალი მზერა მესროლა

- დიახ, დარწმუნებული ვარ , მგონი მეტი აღარ უნდა დავლიოთ..

- სასმლის ბრალია ?!

- ნამდვილად..

- ლიფტის ტაქსები \”მოხიტოს\” ბრალია – გავუღიმე მე

- არა, სანამ მფრინავ გველეშაპებზე არ დავიწყებს საუბარს, იქამდე ვსვამთ..!

სუფრას გადავხედე და შევეცადე ციფრი დამესახელებინა, რაც შეიძლება ანგარიშად მოსულიყო :

- ანგარიში მოვა მილიონი ლარი – შემეცოდა კეტებიანის ბიუჯეტი.

- იმდენი ფული მაქვს, ერთი კვირა რომ ვსვათ აქ მე და შენ, ვერ დავხარჯავ – გამიღიმა მან.

- კაი – მხრები ავიჩეჩე მე.

- რა ყურადრებიანი ხარ.. – გაეცინა მას

- მადლობთ..

- არა, არაფრის…….. ეხლა მოდი შენ გაგიმარჯოს..

მე გავიღიმე

- იმიტომ გაგიმარჯოს, რომ, ძალიან კარგი გოგო ხარ.. მართალია, ოდნავ ბატი ხარ, მაგრამ არაუშავს, ჯერ მხოლოდ 32 წლის ხარ, ცოტა გაიზრდები და ეგაა..

- სულელი ხარ რა.. – გამეცინა და ალუბლის წვენი მოვსვი.

- დიდი მადლობა – გამიღიმა მან – აქ ერთი ძალიან მაგარი კოქტეილია და

ისიც უნდა დაგალევინო..

- რამე დაგიშავე ? – ვიკითხე საცოდავად – ეგეც რომ დავლიო, წავიქცევი, იცოდე.. – ვიგრძენი როგორ ამოქმედდა ალკოჰოლი ჩემს ორგანიზმში..

- არაუშავს, აგაყენებ და წაგიღებ – დამამშვიდა კეტებიანმა – სანამ ისე დათვრები, რომ გონი დაგეკარგება, რომელ სართულზე და რომელ ნომერში ხარ , მითხარი , ბარემ მშვიდად რომ ვიყო.

- მე 4 სართული, ნომერი 777

- კაი, .. გასაღები სად გაქვსი

- რა იყო, ჩემთან დარჩენასაც ხომ არ აპირები

- არა, მთვრალ ქალებს არ ვენდობი – მითხრა მან სერიოზული სახით

მე ალუბლის წვენი გადამცდა..

- რა თავხედი ხარ! – ვერ დავმალე აღშფოთება

- ვიცი… ცოტა რომ არ ითავხედო, არაფერი არ გამოვა.. – მითხრა ღიმილით

- საოცარი აზროვნება გაქვს – ვუთხარი სიცილით

- მოგწონსი

- გავგიჟდი ..

- მიხარია რომ გაგიჟებ – გამიღიმა კეტებიანმა

- სულ კეტებით რატომ დადიხარ ?

- Fდასასვენებლად ვარ და \”ოფიციოზისგან\” ვისვენებ..

- აააა. ხოოო..

- რატომი

- ისე, პროსტა მაინტერესებდა ..

- შენ რომ არ იპრანჭებოდე, უფრო კარგი გოგო იქნებოდი.

- კაი, თმებს აღარ დავივარცხნი, მაშინ..

კეტებიანი მოკვდა სიცილით

- ვგიჟდები გაწეწილ ქალებზე – მითხრა აღფრთოვანებით მან

- მოგწონსი – ვიკითხე მე და ელვისებური სისწრაფით დავიშალე თმა და ხელით მაგრად გავიჩეჩე..

კეტებიანს სახეზე გაოცება შეეტყო , მაგრამ არ შეიმჩნია..

ოფიციანტის გაშტერებული სახე დავინახე სადღაც შორს და გამეცინა..

- აუ, შენ ჩემზე გიჟი ყოფილხარ .. – მითხრა კეტებიანმა აღტაცებით.

- არ მეუბნებოდი , მომწონსო ? – ვიკითხე მშვიდად, – ხოდა მიყურე..

- ძალიან მაგრად გამოიყურები.. მოდი, სურათს გადაგიღებ..

- რესტორანში ფოტოების გადაღება, რა უბედურებაა – შევიცხადე მე

- კაი, რა, არავინ არაა,.. რა გჭირს..

კეტებიანი ადგა, ოფიციანტს დაუძახა, ტელეფონი მიაწოდა , მერე მოვიდა ჩემთან, გვერდზე მომიჯდა, ჩამეხუტა და მოემზადა ფოტოს გადაღებად … ოფიციანტის სახის გამომეტყველებით მივხვდი, მთლად ნორმალურად არ გამოვიყურებოდით..

სუნამო ესხა ძალიან არომატული და გრილი..

არ ვიცი სასმელის ბრალი იყო, თუ რა მოხდა, ძალიან მინდოდა, რომ ეს მომენტი დიდხანს გაგრძელებულიყო..

- ძალიან ხომ არ შეგავიწროვე ? – მკითხა კეტებიანმა მშვიდად..

- არა.. – ვთქვი დაუფიქრებლად..

კეტებიანი ადგა და გამიღიმა…

ოფიციანტს მადლობა გადაუხადა და თავის ადგილზე დაჯდა..

ფოტოს გადაღების მომენტმა, რაღაც უხერხული სიჩუმე ჩამოაგდო..

მეც გავჩუმდი და ისიც..

მან სიგარეტს მოუკიდა .. და შემომხედა..