ორი ბლილეთი ნიცაში - 30 მაისში 2013

მართლა არ მინდა წასვლა.. – მითხრა კეტებიანმა

– დალევა რომ მომინდეს, შენნაირ კომპანიონს ვერავის ვნახავ ..

- ჩემი მსგავსი, მხოლოდ მე ვარ.. …

- ნამდვილად – დამეთანხმა კეტებიანი

რესტორანი გამოცოცხლდა..

ხალხმა მოძრაობა დაიწყო..

- აი, ამიტომ არ მინდოდა გათენება.. სიმშვიდე არ სჯობდა ამ რია-რიას ?

- ძალიან გული მწყდება, რომ გათენდა.. – ვთქვი სინანულით

- ჩასაბარგებელი ვარ..

- მოგეხმარო ? – ვიკითხე სიცილით..

- არა, იყოს,, მეთვითონ.. …

\”… ვზივარ და ვხვდები, რომ რაც დრო გადის, მით უფრო მიზიდავს..

ის არაფერს იმჩნევს, მაგრამ ზუსტად ვიცი, რომ ჩემს დღეშია .. თვალებში ვეღარ მიყურებს….

არ ვიცი, როგორ დავემშვიდობო…

.. ან რა ვთქვა ..

კეტებიანი თვალს არ მაშორებს..

მე კი ისე არ მინდა მისი წასვლა, რომ საკუთარი თავის მოთოკვა მიჭირს..

არ ვიცი რა მემართება,

ალბათ, ყველაფერი \”მოხიტოსა\” და \”ვისკის\” ბრალია..,

ნეტა რას ფიქრობს ის ?…\”

კეტებიანმა ჩემი აზრები წაიკითხა

- იცი, მგონია, რომ ძალიან დიდი ხანია გიცნობ…..

მე გავიღიმე..

- და არ მინდა, რომ მივდიოდე.. და შენ რჩებოდე.. ალბათ ცოტა ალკოჰოლის ბრალია, ამდენი რომ გამაბედინა..

მე ისევ ჩუმად ვარ ..

- იმას გეუბნები, რომ საერთოდ ასეთი გულღიაც არ ვარ …..….უბრალოდ ისე უცნაურად დავიწყეთ.. და ისეთი ემოცია მაქვს.. არ ვიცი.. .. რა მემართება..

- ძალიან მაგარი ღამე იყო, ბევრი ვიცინე ..

- მეც – გამიღიმა კეტებიანმა…

- კაი , წავედი, შენც ჩასაბარგებელ ხარ.. – ვთქვი მოულოდნელად

- ხო – მითხრა კეტებიანმა ორაზროვნად..

არც ერთი არ ვინძრევით ადგილიდან…

სულელებივით ვუღიმით ერთმანეთს..

მერე კეტებიანი ადგა, მეორე კოლოფი სიგარეტი გახსნა და ბართან მივიდა

თანხის გადასახდელად…

მე წამოვდექი, თავბრუ დამეხვა და ისევ დავჯექი..

მერე ისევ ნელა ავდექი და შევეცადე წონასწორობა შემენარჩუნებინა.. .

\”ამდენი ცხოვრებაში არ დამილევია, ახლაც მთვრალი ვარ…\”

კეტებიანი გამობრუნდა და გამიღიმა..

- გაითიშე, ხოი

- ხო – ვთქვი და საცოდავი სახე მივიღე,,

- მორჩა, გეშვები.. მიგაცილებ ნომრამდე და დაიძინებ.. – დამამშვიდა მან..

მინდოდა მეთქვა : \”არ მინდა არსად წასვლა,

შენთან დავრჩები დიდი სიამოვნებით მეთქი\” მაგრამ მხოლოდ გავუღიმე…

ლიფტი…

- რაზე ფიქრობი- დავინტერესდი მე, როდესაც კეტებიანის სახეზე ღიმილი დავინახე..

- ყველაზე ძალიან მინდა, რომ ეხლა აქ შენთან ერთად გავიჭედო და ერთი 2საათი ვერავინ ვერ გამოგვიყვანოს…

ისეთი ხარხარი აგვიტყდა, კინაღამ გავიგუდეთ..

4 სართულზე გამოვედით,

ერთმანეთს ვასკდებოდით სიცილისგან..,

777 – ე ოთახთან გავჩერდით…..

- ძალიან სასიამოვნო იყო თქვენთან საღამოს გატარება,

– მითხრა კეტებიანმა ღიმილით

- საღამო არა, ღამის გატარება – ვთქვი დაუფიქრებლად და

მერე მივხვდი, რაც წამოვროშე..

ისევ გავლურჯდით სიცილისგან..

- ვიღაცამ რომ გისმინოს წარმომიდგენია, რას იფიქრებს…

- აღარ შემიძლია ცუდად ვარ.. – ძლივს ამოვისუნთქე მე..

- ნეტა ვრჩებოდე..

- ნეტა..

- სულ შენთან ვიქნებოდი..

- მეც…

- ძალიან გავერთე შენთან

- მეც…

- გამიხარდა, რომ გაგიცანი..

- მეც..

- და რომ არ წავიდე, უკვე მართლა დამაგვიანდება.. – მითხრა მან და მხრებზე ჩამოყრილი თმა გადამიწია.. მე სუნთქვა შემეკრა..

- ვიცი.. – ძლივს გასაგონად ვთქვი მე..

- კარგი, მაშინ..

- კარგი..

- იმედია, ოდესმე შეგხვდები..

- იმედია.. – თვალები ამემღვრა, მაგრამ არ შევიმჩნიე…..

- ჩაგეხუტები წასვლის წინ, შეიძლებაი

ულაპარაკოდ მივუახოვდი და მთელი სხეულით ჩავეხუტე..

რატომღაც ტირილი მომინდა..

კეტებიანი ოდნავ წამოიწია და საფეთქელთან მაკოცა..

მერე თვალის კუთხეში მაკოცა და გვერდზე გადგა..

… გამაჟრიალა ..

ეს აღარ იყო ჩვეულებრივი მზერა..

- გეშინია, რომ არ შეგიყვარდე ხოი – ვთქვი ხმადაბლა

- მგონი, შიშს უკვე აღარანაირი აზრი აღარ აქვს – მიპასუხა ღიმილით…

- ფოტოს როგორ მომაწვდი..? – დავიბენი მე – რამე კოორდინატი არ გინდა ჩემი?

- გიპოვნი რამენაირად.. არ გამიჭირდება, – მითხრა კეტებიანმა ეშმაკური ღიმილით და ლიფტი გამოიძახა..

გული მეტკინა..
გავიღიმე და თვალი გავუსწორე..
კეტებიანი ლიფტში შევიდა და შემომხედა…
- იმედია, სიზმარშიც მე მნახავ – თვალი ჩამიკრა ღიმილით….
- იმედია – ხმადაბლა ვთქვი მეც ..
ლიფტი დაიკეტა…..
მე ნომერში შევედი..
თვალები მეხუჭებოდა უძილობისგან..
ტანსაცმლიანი ჩავწექი ლოგინში …
ასი ათასი.. და სამასი ათასი ფიქრი მომაწვა..
ჩემს ირგვლივ ყველაფერი დატრიალდა..

\”რომ გავიგო, რომ მანიაკია..
ან ბანდიტი, ვიღაც..
მკვლელი…..
თაღლითი..
ან ყველაზე უარესი – ცოლშვილიანი !!!!
შეიძლება, დარდმა გადამიყოლოს..
სახელი მაინც მეკითხა…
ან ჩემი მაინც მეთქვა..
ან მას მაინც ეკითხა..\”
ისევ თავბრუ მეხვეოდა..
\”რა სიგიჟე ღამე იყო.. ღმერთო\”..
სიზმარში სულელი გუგა ვნახე.. რა შუაში იყო, არ ვიცი… : )
ოღონდ, სიზმრის შინაარსი აღარ მახსოვს..
საღამოს 7საათზე გამეღვიძა…
თავი მისკდებოდა..
ძლივს ავდექი ლოგინიდან …
ჩავიცვი და რესტორანში ჩასვლა დავაპირე
….. კარებში წერილი დამხვდა..
\’გავხსენი და …