-რა გვჭირს?-იკითხა შეშინებულმა სემმა
-არაფერი საყვარელო!უბრალოდ .....-ვეღარაფერი მოვიფიქრე რომ ჩემი უმცროსი ძმა დამემშვიდებინა ,გვერდით მივუჯექი და შუბლზე ვაკოცე
ხმას არავინ არ ვიღებდით,ყველა ერთამეთს ვუყურებდით განწირული სახით
-თქვენ ფიქრობთ რომ ლეგენდა მართალია?-ძლივს ამოთქვა სიტყვები სემმა,ჯასტინი რომელიც ამდენი ხნის განმავლობაში ჩუმად იყო ,გიჟივით წამოვარდა
-ნუ ამბობ სისულეელეებს სემ!
-აბა ამას როგორ ახსნი?-ავყვირდი მეც და მკლავი დავანახე
-არ ვიცი !-ჩავიბურტყუნა მან
-რა დაგესიზმრათ?-დავინტერესდი მე
-დედა!-ორივემ ერთდროულად მიპასუხა
-მეც!-ვთქვი მე და ბიჭებს შევხედე
ისევ სამარისებული სიჩუმე ჩამოწვა
-სიზმარში დედამ მასწავლა როგორ წამეკითხა აზრები!-მე და ჯასტინმა სემს გავხედე,მე რატომღაც დედაზე დავფიქრდი
-აი მაგალითად შენ ეხლა დედაზე ფიქრობ,ჯასტინი კი ფიქრობს რომ ლეგენდა ახდა!-ერთმანეთს გადავხედეთ
-მე სიზმარში დედამ მასწავლა როგორ გამეგო მომავალი!შენ ? ჩემსკენ მოტრიალდა ჯასტინი
-აი ეს!-ვთქვი და საწოლს გავხედე,მერე თვალები დავძაბე და,საწოლი იატაკზე გასრიალდა და კედელს მიეხეთქა
მერე ღიმილით მივტრიალდი ჩემი ძმებისკენ
-ოჰოო!-აღფრთოვანება დაეტყო ორივეს,უეცრად ჯასტინი დაიძაბა
-რა ხდება?
-აქედან უნდა წავიდეთ!-წამოიძახა შეშინებულმა
-რატო?
-მათ გონიათ რომ ლეგენდა ასრულდა და ჩვენი მოკვლა უნდათ!-წამლებს დავავლე ხელი და ჩანთაში ჩავყარე,მერე იქვე მიგდებული ჩემი ჟაკეთი მოვიცვი,ერთმანეთს შევხედეთ და კარი გავაღეთ!
კარებთან ვიღაც ექიმი შეგვეჩეხა
-არსადაც რა წახვალთ!-გზა გადაგვიჭრა
არ ვიცი რა დამემართა მაგრამ ახლა მხოლოდ ინსტიქტები მამოძრავებდა
-იმათ ეხმარება!ისინიც მალე მოვლენ!-შეშინებულმა წამოიძახა სემმა
-შენ ეს მის აზრებში წაიკითხე?-ინტერესით გახედა ჯასტინმა
სემმა თავი დაუქნია,მე ექიმისკენ მივტრიალდი და თვალებში ჩავხედე
-გცხელა!სისხლი გიდუღს!ვერაფერს ვერ ხედავ!სიცხე გიწევს!და ითიშები!-ეს ვთვი და ექიმმა გონება დაკარგა,იქვე ჩაიკეცა
-გზა თავისუფალი გვაქვს!-მხრები ავიჩეჩე და პალატიდან გამოვედი