The End ?
♥ეძღვნება ყველა მკითხველს♥
♥დააკომენტარეთ♥
♥ თავი 11 ♥
თვეები ნელ-ნელა გადიოდა, ემა მთელ დღეებს ფრანცისკოსთან ერთად ატარებდა,დილით ადრე გამოდიოდა და ძალიან გვიან მიდიოდა სახლში,2 თვე გავიდა რაც მეთიუ არ უნახია,ალბათ ამიტომაც იყო უფრო ბედნიერი,ფრანცისკო და ემილიანა კარგ დროს ატარებდნენ ართადცხენით ჯირითობდნენ,ერთმანეთს ეჯიბრებოდნენ
მდინარეში ცურაობდნენ და წუწაობდნენ
-აბა დამეწიე!-გაიცინა ემამ და ცხენი გააჭენა,ფრანცისკოც თავისი ცხენით "გამოეკიდა"
როგორც კი ემას ცენს მიუახლოვდა,ემას გადასწვდა,და წელზე ხელი შეოხვია, ემა ცხენიდან გადმოვარდა,ვერც ფრანცისკომ შეინარცუნა წონასწორობა და ემას ზევიდან დაეცა :-) ,ცხენები მოშორებით გაჩერდნენ
-რა ლამაზი თვალები გქონია!-გაუღიმა ფრანცისკომ
-შენც!-გაეღიმა ემას
ფრანცისკო გვედზე გადაწვა
-ცასავით ცისფერი თვალები გაქვს!
ემას გაეღიმა და ღიმილით წამოდგა
-უკვე მოსაღამოვდა!-გაეღიმა და ფრანცისკოს გახედა რომელიც ბალახზე პატარა ბავშვივით გორაბობდა,ფრანცისკომ ღიმილით შემოხვია ემას წელზე ხელი და ემაც ისევ მის გვერდით "დაგორდა"
-შენი ძმა რას ამბობს ასე გვიან რომ ბრუნდები სახლში?
-რა უნდა თქვას?განვითარებულია და არ აინტერესებს რას ვაკეთებ!
-რას ნიშნავს განვითარებულია?-გაკვირვებით გახედა ფრანცისკომ,
-ფრანცისკო ჩვენ უკვე ბევრჯერ ვისაუბრეთ ჩვენს სიყვარულზე და როგორც შენ ამბობ,მე ისეთი არ ვარ როგორიც სხვა გოგოები...
-ვიცი და ეს მომწონს შენში,რაღაცნაირი სხვანაირი ხარ,უფრო თავისუფალი და ისე ლაპარაკობ თითქოს ამ ეპოქიდან არ იყო!
-ასეცაა!-ჩაეღიმა ემას
ფრანცისკომ ემას შეხედა
-აბა?
-ახლა ხომ არის 1562 წელი!
-მერე?-ინტერესით იკითხა ფრანციკომ
-მე 2012 წლიდან ვარ!-ღიმილით გახედა ემამ
ფრანცისკოს წარბიც არ შეუხრია,უბრალოდ უემოციოდ უყურებდა ემას,მერე მისკენ გადაიხარა და ღიმილით აკოცა ემას
-მე მაინც მიყვარხარ!
-იცი შენგან სულ სხვა ემოციებს ველოდი!-ჩაიბურტყუნა ემამ
-მაინც?-გაიცინა და ცას ახედა
-აზრზე არ ვარ !-გაიცინა ემამ და ფრანცისკოს ჩაეხუტა
საღამო ერთად გაატარეს,ჩამოღამებისთანავე ცეცხლი დაანთეს და კოცონს შემოუსხდენ,რომანტიკული საღამო გაატარეს
მაგრამ როგორც ამბობენ ბედნიერებას ყოველთვის მოსდევს უბედურება
***
ემა ფეხისწვერებზე აიწია და სახლში ჩუმად შევიდა,იმის იმედით რომ ვერ ნახავდა მეთიუს
-გამირბიხარ თუ რა ხდება?-გაბრაზებული ხმა მოესმა,სრული სიბნელე სუფევდა ოთახში,მხოლოდ მთვარის სუსტი ნათება შემოდიოდა ოთახში
-არ გაგირბივარ!ახლა კი ბოდიში! მეძინება!-ამოილურლუღა ემამ და კარისკენ წავიდა
-ახლავე აქ მოდი!-ისევ გაიგონა მეთიუს ხმა,სიბნელეში მეთიუს თვალებმა გაანათა
ემას ოთახიდან გასვლა უნოდოდა მაგრამ ვერ მოახერხა და იმის მაგიერ რომ ოთახიდან გაქცეულიყო
-გამირბიხარ?-ინტერესით იკითხა მეთიუმ
-არა!საიდან მოიტანე?-შეშინებული დაჯდა მეთიუს გვერდით
-საიდან მოვიტანე და ... -მეთიუმ ნაზად შეახო ხელი ლოყაზე , ემა დაიძაბა და უკან დაიწია
-აი აქედან!-გაღიზიანებულმა თქვა მეთიუმ შემდეგ კი ჩაელიმა ,ემა უფრო დაიძაბა,ახლა მხოლოდ შიშს გრძნობდა,უეცრად სასმელის სუნი ეცა და მიხვდა რომ მეთიუ ნასვამი იყო
-რატომ გამირბიხარ?
-შენი მეშინია!-გულწრფელად უპასუხა ემამ ,მეთიუს ჩაეცინა და ემას გახედა
-წამოდი!-წამოდგა მეთიუ
-სად?-იკითხა ემამ და წამოდგა
-ჩემს ოთახში!
-მეთიუ ნასვამი ხარ!-აკანკალებული ხმით თქვა ემამ
-წამოდი!-ბრძანება გაუმეორა მეთიუმ , სანამ მეთიუს ოთახში შევიდოდა,ბევრჯერ სცადა გაქცევა მაგრამ არაფერი გამოუვიდა,მის ყოველ ნაბიჯს ახლა მეთიუ აკონტროლებდა
ყველაფერი ისე მოხვდა როგორც მეთიუს უნდონა,იმის მერე კი რაც ემას გაუკეთა გაღიმებული ჩაეძინა,ახლა როგორც კი ძალებს დაუბრუნებდა ემა ვეღარ მოითმენდა დაა.... მეთიუს გეგმა შესრულდებოდა
195
712
9
